Een ‘tijd-loos’ verhaal, dat verleden, heden en toekomst samenbrengt overgoten met een sausje van wetenschap en Griekse mythologie

Citaat:

“Het was de schilder die het me vertelde op een terras in Antwerpen. ‘De gelijkenis met bestaande personen of bedrijven is toevallig,’ zei hij. ‘Mocht je er later over discussiëren, doe het dan over de details, niet over Pieter Pauwel Rubens, hij is en blijft de grootste.’ En dan volgde zijn gemompeld excuus: ‘Haar tepel staat te laag, je kan nog zien waar die had moeten staan…’”

Penseelstreek per penseelstreek, woord voor weloverwogen woord, schildert Roberto Verde zijn mysterieuze verhaal in laagjes tot de verhaallijnen en daarmee ook de levens van drie hoofdpersonages samenkomen. Het resultaat daarvan is een prachtig opgebouwd verhaal dat je meesleept van het voorwoord tot de laatste bladzijde.

Een ‘tijd-loos’ verhaal, dat verleden, heden en toekomst samenbrengt overgoten met een sausje van wetenschap en Griekse mythologie en tegelijk zo heerlijk herkenbaar omdat de auteur ons dankzij zijn beschrijvende taalgebruik mee neemt in de levens van de hoofdpersonages alsof we er zelf bij waren.

‘Il n’y a pas de coïncidences dans la vie’ proclameert de oude tante van één van de hoofdpersonages.
Pas in de epiloog besef je als lezer dat deze levenswijsheid ook op het boek zelf van toepassing is, dat de auteur niets aan het toeval heeft overgelaten.
Elk woord telt. Elk personage is precies daar neergezet waar het past in het grotere geheel, een geheel dat blijft nazinderen in je hoofd.

Een bijzonder knappe debuutroman van Roberto Verde.