Hiermee bereikt Moeyaert zijn (hopelijk voorlopig) hoogtepunt als schrijver.

Met zijn autobiografie ‘Een ander leven’ denk ik dat Bart Moeyaert zijn (hopelijk voorlopig) hoogtepunt als auteur heeft bereikt. Hij hangt het boek op aan een korte trip die hij samen met zijn moeder naar Parijs maakte in 1996. De korte hoofdstukjes in Parijs vormen de bron om andere verhalen te vertellen over zijn eigen jeugd, opgroeiend als de benjamin binnen een gezin van zeven broers, met een nogal strenge vader aan het hoofd. En zo ontpopt het boek zich als een boeiend ‘coming-of-age’-verhaal waarin we een diepe inkijk krijgen van hoe Moeyaert de man en de schrijver geworden is die hij vandaag is. De weg die hij bewandelde, wandelen we doorheen het boek mee. Het gaat over bevrijding, ontwikkeling, zijn eigen weg vinden in het leven en de wereld, en over liefde voor zijn partners, zijn ouders en de literatuur.

‘Een ander leven’ lezen is een verademing, als een warm dekentje. Ik kan het iedereen ten zeerste aanbevelen.