Wat als je de tijd terug kon draaien?

Na 8 jaren publiceerde Yannick Dangre, die als 22 jarige debuteerde, nu deze roman: Tussenjaren. Ik vind al de cover heel geslaagd, twee halve cirkels, daartussen een naar iets of wat reikende hand. Het gaat om de kloof van 30 jaar, die tussen Charles grote liefde Sylviane en de komst van dochtertje Claudia ligt, en de dag van hun mogelijk weerzien. Uit een grootse, meeslepende liefde moest een gezin voortkomen, wat aan de levenshongerige Sylviane niet besteed bleek te zijn. Ze begint te drinken, belandt in de psychiatrie. Charles, ooit een jongeman die sonetten schreef en het liefst zijn mooi lief achternakeek, terwijl ze de zee bij Napels inliep, is inmiddels een respectabele hartchirurg. Hij heeft het makkelijker met het aanvaarden van de verandering der dingen, eens je een gezin hebt gesticht. Niet zo Sylviane. Op een gegeven dag keert ze het beklemmende leven met Charles en Claudia de rug toe. Niet zonder een brief achter te laten. Diezelfde dag, 30 jaar later, gaat ze op die ene piazza in Napels staan.

Charles stapt zonder iets aan zijn nieuwe vrouw of de twee dochters te vertellen het vliegtuig op...

In flashbacks volgen we hem tussen vroeger en nu. Hun verleden als koppel, hun moeilijkheden als pril gezin, zijn verblijf alleen in Napels.

Yannick Dangre is naast romancier ook dichter. Vooral in het begin van de roman merk je dat aan zijn mooie taal.

Een verhaal, geschreven door een jonge man, die zich verplaatst in een oudere man van 61, die wederom terugkijkt op zijn leven en zich afvraagt, hoe het ook anders had geweest kunnen zijn.