Hoe spijt ons menselijk maakt

WOLVENKOORTS. Kerstin Ekman. ****

Je bent een oudere man. Je hebt al een waarschuwing gehad. Een TIA en angina pectoris. Dan ga je nadenken over je leven. Over de zin ervan. Over wat je anders zou doen. Over spijt.

Als Uffe, een jagermeester, op een dag een wolf ziet, herkent hij in het dier de Einzelganger die hij ook zelf is. Hoe ze allebei in de natuur passen, maar ook hoe hij, Uffe, meegeholpen heeft die natuur ten kwade te veranderen. Destijds handelde hij te goeder trouw, nu weet hij beter. Hij raakt verdwaald in zijn eigen gedachten en angsten. Wat gebeurd is gebeurd, maar in het nu wil hij rechtzetten wat nog kan. Die verandering valt bij de andere jagers niet in goede aarde. Uffe raakt steeds meer geïsoleerd, maar ook steeds meer geobsedeerd door de wolf en door zijn eigen oude (dag)boeken.

In al die turbulentie, terwijl het verhaal op zich traag beweegt en vooral beschouwend is, is er zijn vrouw Inga, met kleine lieve opmerkingen, bezorgdheid, empathie. Een rustpunt.

Een boek over relaties, over mens zijn in de natuur, over mens zijn met de anderen. Over oud worden en innerlijke vrede vinden.

Heel beheerst geschreven, less is more.