aan de rand van de (zelf)destructie.

De veertigjarige schrijfster Jelina. is getrouwd, heeft een dochter van acht en leidt een comfortabel en zelfstandig leven. Toch lijdt ze onder een zekere mismoedigheid en onvrede, een ‘ongerijmde stemming’ die haar leven, haar werk en de relatie met haar man en minnaar maar ook haar ook haar schrijverschap stevig onder druk zet.

Het centrale hoofdstukje, waarnaar de titel verwijst, gaat over de onzichtbare levensdraad uit de antieke mythologie. Niemand heeft er greep op. Het verborgen weefsel, 'weeft zichzelf terwijl het rafelt en vergaat'.

Jelina ,is allesbehalve sensationeel, en haar liefdesperikelen zijn dat al evenmin. Ze is het type van de introverte, in gedachten verzonken piekeraarster. Alles beleeft ze aan de rand van de (zelf)destructie. Iedere kans die haar geboden wordt op geluk of tevredenheid, ontkracht ze. Zonder precies te weten waarom. Spontaan komen bij de lezer termen als borderline en manisch depressief op, om haar te beschrijven.

Hertmans legt met veel inlevingsvermogen haar innerlijke botsende wereld onder het ontleedmes: de draaikolk van emoties waarin ze belandt, hoe ze hunkert naar het simpelste geluk.Dank zij het vakmanschap van de auteur wordt ook dit portret van een uiterst complex personage een heel verrijkende leeservaring.