een prachtig kijkje in het Italiaanse familieleven

Zelden heeft me een boek zo geraakt door een mix van passie, tederheid en verdriet. Rindert Kromhout heeft het allemaal zo mooi weten te plaatsen in De poppenspeler van Lampedusa.
Met een verfijnde kracht confronteert hij ons met de achttienjarige Matteo die ervan droomt om acteur te worden. Zo af en toe weet hij een rolletje als figurant te bemachtigen en hij is vaak te zien in het gezelschap van beroemde acteurs en regisseurs als Marcello Mastroianni en Federico Fellini. Het land is politiek gezien enorm verdeeld en zelfs binnen de muren van zijn huis heerst er verdeeldheid.De roman biedt ook een prachtig kijkje in het Italiaanse familieleven. Matteo woont met zijn zus, haar dochtertje, en zijn beide ouders in bij zijn grootouders (nonno en nonna). Die laatste twee hebben al langere tijd “ruzie” en hebben ieder hun eigen kamer in het huis. Dat weerhoudt hen er niet van om ook op afstand hun dagelijkse woordenwisselingen te hebben. De vriendschap van Matteo met Davide is een belangrijk element in het verhaal. Davide is homo, maar dat staat een warme vriendschap tussen de jongens niet in de weg. Totdat Davide opbiecht verliefd te zijn op Matteo. En dat stelt hen allebei voor een hartverscheurende keuze. Zelfs in die mate dat Matteo wenst dat hij Homo zou zijn dat homofobe Italië.
Wanneer Matteo een paar keer een ontmoeting heeft met wat straatkinderen, komen er langzaamaan barstjes in zijn droom om een filmcarrière op te bouwen. Deze kinderen zijn namelijk de dupe van de nasleep van de oorlog. Ze zijn wees, hebben geen echt thuis en leven grotendeels op straat. Matteo trekt zich hun lot aan en besluit voor hen een poppentheatervoorstelling te organiseren. En daarmee geeft hij een nieuwe richting aan zijn leven en aan zijn toekomstdroom: hij wil poppenspeler worden. De rode draad van De poppenspeler van Lampedusa, is dat kinderen nooit, maar dan ook nooit de dupe mogen worden van de puinhoop die de volwassenen ervan maken.
De schrijver heeft zelf lange tijd in Rome heeft gewoond en daardoor kan hij ook een hele mooie Italiaanse sfeer in het geheel verwerken.
De poppenspeler van Lampedusa is een prachtige roman voor vijftienplussers en ouder.