Archeologie, en de oudheid als geheel zijn van ons allemaal.
Wat doe je wanneer de lift waar nog een andere persoon in zit is blijven steken tussen twee etages? Naar het plafond staren en jezelf vervelen is waarschijnlijk de meest gebruikte methode. Theódoros (‘Ted’) Papakóstas, die archeoloog is loste het anders op.Om de stilte te doorbreken voerde hij met zijn metgezel een boeiende dialoog en een reis door de tijd. Zowel de meest heroïsche als alledaagse verhalen over de Oude Grieken wist de archeoloog luchtig en geestig te vertellen . Dit boek is hier een verslag van en laat daarmee zien dat de oudheidkunde op een speelse manier toegankelijk is voor een breed publiek.
Dr.Theódoros (‘Ted’) Papakóstas studeerde archeologie in Engeland en haalde zijn PhD aan de Aristoteles-universiteit van Thessaloníki. Hij heeft gewerkt als archeoloog in het Archeologisch Museum van Thessaloniki en heeft deelgenomen aan verschillende opgravingen in het Verenigd Koninkrijk en Griekenland.
Met een vaste overtuiging dat archeologie de leukste van alle vakgebieden is en dat iedereen het recht heeft om van zijn wonderen te genieten (altijd afstand houden van pseudo-wetenschappelijke benaderingen), startte Ted in 2018 het project "Archaeostoryteller" - een sociale media-account met meer dan 55K volgers, met als doel archeologie op een leuke manier aan het grote publiek te presenteren en voor iedereen toegankelijk te maken.
De niet-archeoloog metgezel, aanvankelijk ironisch en onverschillig, bestookt de archeoloog met vragen. De archeoloog geduldig, erudiet, charmant en grappig geeft de antwoorden. Het resultaat is een spectaculair, hilarisch grappig en uiterst meeslepend verslag van het oude Griekenland vanaf het allereerste begin in de prehistorie tot het einde.
Dr. Papakostas beantwoordt niet alleen de meest gestelde vragen over het gebied van archeologie, maar verwondert zich ook over zowel de grote als de kleine momenten in de oude Griekse geschiedenis.
Archeologie, en de oudheid als geheel, betoogt Dr. Papakostas, zijn van ons allemaal. Ze zijn plezierig, spannend, gruwelijk en humoristisch; ze inspireren ons allemaal en laten ons zien wat het altijd heeft betekend om mens te zijn. Het bestuderen van archeologie en de antieke wereld is een soort collectieve psychotherapie waardoor we veel over onszelf leren. We zijn toch niet zo verschillend, vertelt hij ons, of we nu in het oude Mycene leefden of in het hedendaagse Londen wonen, en er zijn veel schatten te ontdekken uit onze gedeelde menselijkheid en verbondenheid door de tijd heen. Het boek heeft me aangenaam verrast door zijn heldere schrijfstijl, want het liet me een reis maken door een periode die me altijd gefascineerd heeft.
