een zoektocht naar bijzondere, muzikale vrouwen

Citaat: " ‘Misschien wordt de muziek voor Felix zijn beroep, terwijl ze voor jou altijd een versiersel, nooit de essentie van je doen en laten kan en mag worden. Zijn ambitie en verlangen zich te doen gelden in een voor hem zeer belangrijke aangelegenheid waartoe hij zich voorbestemd voelt, is daarom door de vingers te zien, terwijl het jou juist zou sieren wanneer je zoals altijd je goedmoedigheid en je goedhartigheid zou tonen, en wanneer je door jouw vreugde over zijn succes bewijst dat je, was je in zijn plaats, zulk succes ook zou kunnen verdienen. Volhard in deze overtuiging en dit gedrag,ze zijn vrouwelijk, en alleen het vrouwelijke siert de vrouwen.’"

Veerle Janssens was bijna dertig jaar krantenredactrice. Na een burn-out besloot ze voluit te gaan voor haar engagement bij de burgerbeweging Ringland en vooral meer tijd te besteden aan haar oude passie: pianospelen. Veerle Janssens beschrijft in Vrouw aan de piano het jaar waarin ze vijftig werd aan de hand van een twaalftal pianostukken. Daarbij verdiept ze zich telkens in het leven en werk van vrouwelijke componistes. Ze liet zich daarbij inspireren door een sleutelwerk van Fanny Mendelssohn. In Das Jahr blikt de Duitse componiste, de niet minder begaafde zus van Felix, terug op de uitzonderlijk gelukkige tijd die ze doorbracht in Italië. Voor elke maand van dat jaar componeerde ze een pianowerk. Vrouw aan de piano is een zoektocht naar bijzondere, muzikale vrouwen, naar miskend en zelfs gefnuikt talent, naar virtuositeit en verdoken passie. In "Vrouw aan de piano" verzamelde Veerle Janssens verhalen van vrouwelijke componisten, zoals Clara Schumann, vrouw van Robert, Fanny Mendelssohn, zus van Felix, Anna Magdalena Bach, vrouw van Johann Sebastian. Nogal wat vrouwelijke componisten zitten verscholen achter de naam van een bekende broer of echtgenoot. voornamelijk uit de 19de en begin 20ste eeuw. Ook enkele hedendaagse componistes komen aan het woord. Prachtig is het verhaal over de half-vergeten componiste: Ethel Smyth. Ze speelde ook een rol in de suffragettebeweging die precies honderd jaar geleden aan de basis lag van de invoering van het stemrecht voor vrouwen in het Verenigd Koninkrijk. Ethel Smyth componeerde het strijdlied “The March of the Women” en volgens de overlevering zongen medestandsters het uit volle borst op de binnenkoer van de gevangenis, toen Smyth daar zelf opgesloten zat. Ze zou vanuit haar celraam hebben staan dirigeren met een tandenborstel…Ook te weinig gekende grootheden zoals Melanie Bonis, Cécile Chaminade, Nadia en Lili Boulanger en talrijke andere ten onrechte vergeten grote muzikale talenten krijgen de nodige aandacht. Ook laat ze de lezer kennis maken met hedendaagse Vlaamse componistes als Annelies Van Parys en Nina Smeets. Het geheel is tevens een doorleefde zoektocht van een journaliste naar zichzelf in een jaar getekend door drastische veranderingen in haar leven. Een jaar van verbeelding en dromen, die ze ook mooi weergeeft in verhalen over haar gezin en over trips naar IJsland en Noord-Ierland. Veerle Janssens heeft haar journalistieke vaardigheid gebruikt om diverse passies tot een heel harmonieus en boeiend geheel te verwerken.