Het is nog niet te laat!

Stille aarde. Hoe we de insecten van de ondergang kunnen redden. Door: Dave Goulson.

Goulson heeft een missie: de wereld er van overtuigen dat het alarmerend slecht gaat met de insectenwereld én in één klap aantonen hoe wij daar zelf iets aan kunnen doen. Hij is hoogleraar biologie, geeft lezingen én schrijft boeken. Zijn laatste boek is Stille aarde, wederom een indrukwekkend boeiend boek.

Ik las De tuinjungle en werd daar enorm door gegrepen: door de hoeveelheid informatie in verband met wat er fout gaat én door de tips hoe we zelf aan de slag kunnen gaan om de catastrofe iets minder groot te laten worden. Stille aarde is eenzelfde soort boek. Het staat boordenvol weetjes die je met iedereen wil (moet) delen. Het is interessant, urgent, actueel, wetenschappelijk, filosofisch, angstaanjagend én vlot geschreven (belangrijk om al die informatie leesbaar te houden). Goulson heeft de gave om bergen informatie duidelijk, overzichtelijk voor ons samen te vatten, af en toe met humor. En die is broodnodig.

Want het gaat niet goed met de insectenwereld. Hoe slecht het écht gaat, daar is soms discussie over. Niemand weet het echt, jammer genoeg. Er zijn niet genoeg cijfers van heel vroeger om mee te vergelijken. En een groot deel van de insectensoorten is nog niet eens ontdekt. Wat wil zeggen dat er soorten uitsterven voor we ze ooit gekend hebben, hoe triest is dat!? Over de oorzaken van het verdwijnen bestaat ook onenigheid, wat wél al vaststaat is dat de mens er een belangrijk aandeel in heeft. De insecten hun leefgebied krimpt, we gebruiken te veel gif en kunstmest, de klimaatopwarming heeft effect, net als lichtvervuiling en gronduitputtende landbouw. Die factoren hebben elk an sich een negatief effect en werken dan nog eens op elkaar in.

Tijdens het lezen van Stille aarde voelde ik wanhoop, boosheid, verontwaardiging, angst. Maar naar het einde toe, als Goulson met tips komt, voelde ik ook hoop en goesting en enthousiasme.

Mijn emmer vol potgrond met bloemenzaad staat klaar om stiekem een kaal stukje grond te gaan ‘versieren’. En ik wil iedereen oproepen om dit boek te lezen én weetjes te delen. Het is nog niet (helemaal) te laat! Er is zo veel dat jij, dat ik kan doen. Laten we samen aan de slag gaan en de (insecten)wereld redden!