Indrukwekkend!
Wormmaan. Door: Mariken Heitman.
Dit boek lag op mijn te lezen stapeltje. Totdat ik de Brommer op zee aflevering met Mariken zag, toen begon ik er direct in. (Brommer op zee is trouwens een geweldig programma.) Ik vond het zo leuk dat ze erwtenplantjes bijhad, ze veroverde direct mijn hart.
Wormmaan is een uniek boek, het doet me denken aan boeken van Olga Tokarczuk en Eva Meijer; qua intimiteit, aardsheid, diepgang, filosofie. Het gaat om boeken, een schrijfstijl waar ik van hou maar die niet eenvoudig te omschrijven valt. (Probeer het gewoon zelf, u zal niet teleurgesteld worden.)
In Wormmaan volgen we Elke die na een pompoenfiasco vertrekt op haar werk en zich met wat erwten terugtrekt op een Waddeneiland in het huisje van haar oom. Haar verhaal wordt afgewisseld met het verhaal van onze voorouders die worden geconfronteerd met de zonderlinge Ra. Beide verhalen hebben overlappen, gaan over een zoektocht, over alleen staan en achteromkijken om vooruit te geraken.
Het is geen makkelijk boek en je moet er wat inkomen. Maar eens je dat stadium voorbij bent geniet je van elke pagina, elke zin, elk woord. Heitman schrijft vlot, haar ideeën dagen je uit, beide verhalen ontroeren.
Het gaat over wie we zijn, wat we zijn, in welke mal we moeten passen, wie die mal gemaakt heeft, hoe anderen ons zien, hoe we onszelf zien. Schaamte, lichamelijk ongemak, gender, relaties,.. zijn belangrijke thema’s. Daarnaast gaat het ook over erwten. Hoe die geworden zijn hoe ze nu zijn (zaad dat in de peul blijft bijvoorbeeld) en of dat nog om te keren valt. En ook dat raakt aan Elke’s leven. Ra, erwten, Elke; het komt allemaal samen. Het groeit en krioelt in Elke’s hoofd en ook in dat van u, de lezer. Super boeiend. En mooi, wijs en ontroerend. Nu wil ik ook dringend haar eerste boek lezen (De wateraap) en ben ik benieuwd naar haar volgende (waar ze op hintte in Brommer op zee)!
