Een indrukwekkende getuigenis van een held

In de categorie helden van deze wereld hoort de laatste jaren op grote hoogte ook Dokter Denis Mukwege, een gynaecoloog, die eind 2018 samen met de jezidische Nadia Murad de Nobelprijs voor de Vrede won. In april 2019 kreeg hij een eredoctoraat van de Universiteit van Antwerpen, en in de zomer van 2019 kwam zijn biografie in het Nederlands uit, grotendeels gebaseerd op de originele tekst van een Zweeds boek van journalist Berthil Åkerlund uit 2013.

Waarom een Zweeds journalist met de eer gaat lopen de belangrijkste biografie te mogen schrijven rond Denis Mukwege blijkt uit diens levensverhaal, waarin hij veelvuldig in contact geweest is met Zweedse en Noorse missies en ontwikkelingsorganisaties. Met de assistentie van deze journalist vertelt Mukwege zelf in dit boek enerzijds hoe hij is opgegroeid en hoe zijn levenspad er tot nu heeft uitgezien, en anderzijds het verhaal van zijn strijd tegen het seksueel geweld en de daarmee gepaarde wetteloosheid op vrouwen in Oost-Congo.

Mukwege heeft al een aantal moordaanslagen overleeft. Na een aanslag op hem en zijn gezin in 2012, die hij in het begin van het boek uit de doeken doet, leefden ze een tijdje in België waar ze toen asiel verkregen hadden. Dr. Mukwege heeft altijd in het Panzi-ziekenhuis gewerkt, waar hij ook directeur is, en sinds hij terug is gekeerd naar de DRC, onder permanente bewaking waardoor hij en zijn gezin een deel van hun vrijheid hebben moeten opgeven.

In 2020 heeft hij ook een rol opgenomen in de respons op de wereldwijde Covid-19-crisis in de regio Bukavu in het oosten van de DRC, dit alles voor het welzijn van de bevolking die er kwetsbaar is door armoede, honger en voortdurende oorlogsmisdaden en in een land waar de gezondheidsstructuur beperkt en ontoelaatbaar verwaarloosd is.

Mijn complete recensie van dit boek lees je op hebban.nl.