Boeiend leesexperiment
Wat een bijzondere leeservaring! Ik werd helemaal opgeslokt door dit geniaal, absurd, uniek en intens verhaal! Vanaf de eerste bladzijde was ik in de war én benieuwd.
Wout voelt meteen dat hij vriendschap wil sluiten met Katja, het nieuwe meisje in zijn klas. De moeder van Katja is pas genezen van kanker, maar nu heeft Katja die rotziekte. Beter worden kan maar op één manier, Meneer L verslaan en zo al het kwaad uit de wereld bannen. Voor deze queeste moeten Katja en Wout een grens oversteken, letterlijke en figuurlijk, én demonen verslaan. Kunnen ze de macht van Meneer L, die een universum wil dat bestaat uit niets, laten afnemen? En kunnen ze elkaar redden of moeten ze elkaar uiteindelijk loslaten?
Wouter Godijn zorgt vanaf de titelpagina meteen voor verwarring én verwondering, daarmee is ook de toon gezet voor de rest van het boek. Is dit een droom, een hallucinatie, een fantasie? Het verhaal speelt zich buiten de werkelijkheid af, en toch zit je er middenin. Geniaal! Lopen, vechten, springen,… Als lezer loop je als het ware door een videogame met Katja en Wout. En als je dan ‘Omori’ in verschillende gedaantes en betekenissen in het boek tegenkomt, dan klopt dat plaatje helemaal. Want Omori blijkt ook een écht rollenspelvideogame over angst, depressie en trauma te zijn waarin de echte wereld en de droomwereld in elkaar overlopen. Ook betekent Omori ‘dood’ in het Roemeens. En zo zijn er, volgens mij, ook verwijzingen naar Fortnite (ook een videogame), The Truman Show, Pokemongevechten,… Misschien begon ik ook te hallucineren, maar als lezer zag ik enorm veel diepere lagen en symboliek in het verhaal.
Katja en haar moeder zijn al over ‘de grens’ geweest, een gebied waar vaak lef voor nodig is, waar gevechten worden geleverd, waar je tot nieuwe inzichten komt, waar het leven aan je voorbij flitst. Als buitenstaander, Wout in dit geval, lukt het niet altijd om naast de zieke persoon te lopen, om samen die weg af te leggen. Hoogtes en laagtes, bergen overwinnen, een zware last meedragen,… En dan is er bijvoorbeeld ook nog de verwijzing naar de slang, die symbool staat voor wijsheid en dualiteit, die met een dodelijke beet leven en dood met elkaar kan verbinden. Of de honden, een verwijzing misschien naar de Hellehonden die de toegang tot het dodenrijk bewaken. En zo zit dit boek vol met dubbele betekenissen, met verwijzingen,… zo ontroerend mooi als je die diepere lagen weet te bereiken! Hoe met het ontstaan van de mensheid ook de dualiteit, waar het boek grotendeels rond draait, is ontstaan, vond ik één van de mooiste fragmenten. En zo kan ik nog wel een tijdje doorgaan over al mijn ontdekkingen en verwonderingen want mijn notitieboekje staat vol intrigerende fragmenten!
Op een zeer eigenzinnige en speelse manier neemt Wouter Godijn zijn lezers mee in dit avontuur. Spreektaal, bedenkingen tussen haakjes, struikelend over eigen woorden en gedachten, de lezer aanspreken, vergetelheid,… En een vette knipoog naar het schrijverschap! Met de nodige verbeeldingskracht is dit een boeiende verkenning, een heerlijk chaotisch experiment in de oneindige cyclus van goed en kwaad!
