een bijzonder boek dat de onvoorspelheid van de dingen des levens onderzoek

Sacha Bronwasser. debuteerde in 2019 met Niets is gelogen. Luister.haar tweede roman loopt als een trein ,krijgt heel veel goede kritieken terwijl sommige lezers deze lof niet direct delen. Het is een goed opgebouwde roman met mooie passages maar persoonlijk vond ik het geheel niet altijd even boeiend. De hoofdpersoon is M (Marie) die zich in de proloog richt tot haar Oud docente Flo, die bij een aanslag in Parijs, zes jaar geleden, gewond is geraakt. M is anno 2021 terug in Parijs en ze wil haar verhaal dat haar zwaar op haar lever ligt kwijt aan Flo die haar vlucht uit Nederland naar Parijs veroorzaakte .

M. gaat in 1989 in Parijs aan de slag als au pair bij een succesvolle familie, waarvan de jongste zoon Philippe een buitenbeentje blijkt te zijn. Hij trouwt met een stewardess en het stel krijgt een kind.
Marie wordt au pair in het gezin van Philippe, waar een tweede kind is geboren. Ze kan zeer goed opschieten met de kinderen maar met de ouders heeft ze een afstandelijke relatie. Zeker met Philippe die krampachtig tracht te overleven met zijn angsten en visioenen.
In Luister zijn de meeste personages op zoek naar hun identiteit en hoe ze daar mee kunnen om gaan. Thema's als het najagen van dromen, het overwinnen van tegenslagen en je kunnen aanpassen aan vreemde stad en een nieuwe taal beent de auteur op een zeer originele manier tot op het bot uit.. Het decor van het verhaal wordt gevormd door het Parijs eind jaren tachtig, begin jaren negentig van de vorige eeuw. Het is de tijd van meerdere aanslagen in Parijs. En die leiden tot angst. Luister is al bij al een bijzonder boek dat de onvoorspelheid van de dingen des levens onderzoekt.