Doet je nadenken over jezelf.

Meeloper. Door: Sytske Frederika van Koeveringe.

Roman staat er op de cover maar het hoofdpersonage Sien deed me stiekem toch aan van Koeveringe zelf denken. Sinds ik Vrouw doet dit, dat van haar las ben ik fan. Dat boek vond ik zo goed, ik onderlijnde de helft van de tekst.

Meeloper is anders, hier onderlijnde ik ook wel wat maar minder. We volgen Sien, een kunstenaar die onder andere zeefdrukt (de cover van Meeloper is een zeefdruk van van Koeveringe), die voor een eigen project het werkende systeem wil ontrafelen en daarvoor (onder andere) meeloopt met een aantal mensen om te zien wat hun werk inhoudt. Als meeloper dus.

Dat onderzoek weidt uit, maakt cirkelbewegingen en komt niet tot een allesomvattend resultaat. De zoektocht, en dus ook het verhaal, bevat veel herhaling en weinig spannende gebeurtenissen. Het doet je op een andere manier naar je eigen job kijken (in mijn geval ook een ‘ernaastbaan’) en hoe die jou al dan niet bepaalt. Heel boeiend.

Ergens deed het boek me aan Drang van Kate Zambreno denken: laat het door iemand anders schrijven en je verveelt je dood maar de boeiende, sprankelende persoon van de schrijver, in dit geval Sytske Frederika van Koeveringe maakt dat dit een boek is dat je wil lezen, waar je veel uit kan halen.

Helemaal weg van Vrouw doet dit, dat dus het is niet raar dat ik dat boek net iets beter vond dan Meeloper. Maar dat is persoonlijke smaak. Ik wil in ieder geval meer boeken van van Koeveringe want ik vind haar enorm fascinerend!