Respect

“Al die vrienden en familieleden die me smeekten om de Everest niet te gaan beklimmen, die bang waren dat het mijn dood zou worden, begrepen niet dat ik mezelf al jaren aan het doden was.”

Silvia Vasquez-Lavado was lange tijd op zoek naar zichzelf door gebeurtenissen in haar verleden. De beklimming van de hoogste bergtoppen gaf haar terug kracht, maar ook zachtheid.

Als kind werd ze misbruikt door een vriend des huizes en haar vader schuwde geen geweld. Ze verlaat haar thuisland, Peru, om in de Verenigde Staten te gaan studeren. Silvia komt hier tot de ontdekking dat ze zich aangetrokken voelt door vrouwen, maar is niet meteen klaar voor openhartigheid. Als ze voor een topmerk van sterke drank begint te werken, belandt ze in de uitgaanselite en geraakt ze de controle over haar drinkgedrag en seksuele uitspattingen kwijt. Gelukkig beseft ze, in deze neerwaartse spiraal, dat ze hulp nodig heeft.

“Ergens onder het waas van drank, woede en schaamte was mijn schaduw veranderd in een slang. Een slang die me van binnenuit opvrat.”

In dit veelzijdige verhaal wisselen verleden en heden elkaar af. Silvia Vasquez-Lavado vertelt op een zeer eerlijke en open manier, soms heel rauw en intens. Hoe ze als kind dacht dat het misbruik normaal was , de onmacht en onwetendheid. Hoe ze in het buitenland hoopte op een beter leven. Hoe de drank haar de diepte in trok. Maar uit al die ellende ontstond hoop en wilskracht. Ze beklimt een paar van de hoogste bergtoppen en haar volgende doel is de beklimming van de Mount Everest. Ze begeleidt de Courageous Girls, slachtoffers van seksueel geweld en mensenhandel, tot aan het basiskamp. De Everest laat hen zien hoe sterk ze zijn! De beklimming en de bijhorende onzekerheden worden zeer goed beschreven. Ook krijgen de leden van de groep de kans om hun verhaal te vertellen. Als lezer wandel je met hen mee, voel je de sfeer en de intensiteit. Silvia vervolgt, met een groep mannen, de beklimming en hoopt de top te bereiken.

Dit boek valt eigenlijk in één woord samen te vatten: respect. ♥️

“De schaduw van de berg was het enige wat groot genoeg was om mijn eigen schaduw op te slokken. Ik wist toen nog niet wat dat betekende, maar ik vertrouwde de berg zoals ik nog nooit een ander mens heb vertrouwd. Deze berg, Moeder Everest, is zo stevig. Een eeuwenoude rots. Niets kan haar aan het wankelen brengen.”