Nostalgie en lyriek

Citaat: "Orakel er is geen weg meer terug
nu je lichaam zich voor me opent zoals de zwarte aarde
je handen bewegen als een jonge bloem
mijn vorm omlijnend met zachte snelle trekken
je haar ruikt naar een doorzichtige nacht
we lopen door verschillende tuinen
begroeten elkaar met andere woorden
er is geen weg meer terug
neem dat van me aan
je armen ontblote takken
die geen vrede nemen met onze kleine raadsels van papier
waarmee ben jij wel bezig
vertel me zullen we het redden uit dit labyrint van loof en knoppen
de zon staat hoog
we eten eendeneieren
wat er te gebeuren staat vlijt zich tegen ons aan
er is geen weg meer terug
je slaat me open zoals je met boeken doet en breekt mijn rug"

Het vertrek van Maeterlinck is een heel mooie bundel volg nostalgie en lyriek en hij vormt tevens een prachtige ode aan de tweetaligheid van België iets waar onze enige prijswinnaar literatuur, die trouwens ook in de titel opduikt, Maurice Materlinck ook een patent op had. Michaël Vandebril vroeg dan ook het gelauwerd dichtersduo Jan H. Mysjkin en Pierre Gallissaires om zijn gedichten te vertalen in het Frans. In deze dichtbundel ligt immer het verlangen ligt op de loer. Er doemen ook dode dichters en oude steden op. Alles krijgt zijn plaats in dat grote mozaiek van woorden dat bestaat uit drieëndertig gedichten. Mooi is dat Vandebril in dit soort poëzie kiest voor een lange, vastgelegde regellengte die zijn verzen iets fluisterends geven.

Het vertrek van Maeterlinck is niet alleen tweetalig, maar Vandebril heeft ook gastschrijvers waaronder de Franse Jacques Roubaud, de Franstalig-Belgische Vincent Tholomé en de Roemeense Doina Ioanid aangezocht om vijf van zijn gedichten aan te vullen. Zijn gedichten dwalen daardoor door de literaire geschiedenis van Europa. Michaël Vandebril (1972): Jurist van opleiding. Debuteerde in 1998 als dichter met Poetry & straight jazz, een programma in de traditie van de beat poets. Richtte in 2000 het collectief Le Tigre Unick op waarmee hij literaire happenings organiseerde in Antwerpen en Amsterdam. Hij werd einde 2002 aangesteld als coördinator van Antwerpen Boekenstad en bezorgde Antwerpen de UNESCO-titel World Book Captital 2004. Hij was ook één van de stuwende krachten achter het poëzie- en podium project Boest