Gecensureerde herinneringen

De Nederlandse schrijfster Esther Gerritsen, auteur van onder meer Superduif, Roxy en De trooster kwam met haar roman Gebied 19 andermaal op de shortlist van de Libris Literatuurprijs terecht. In deze sciencefictionroman Gebied 19 wordt de 51-jarige Tomas, een romancier die altijd met zijn hoofd in de wolken loopt, wakker op de ochtend na zijn tweede huwelijk en zijn kersverse bruid Suzanne blijkt verdwenen. Wanneer hij de hond uitlaat, blijkt dat er veel meer mensen weg zijn, overgebracht naar een andere planeet. De meeste overblijvers lijken allemaal enigszins verwacht te hebben dat dit eraan zat te komen. Maar voor Tomas komt dit totaal onverwacht.

Niettegenstaande hij een gevierd schrijver is in die nieuwe wereld waarin de verbeelding van het hier en nu hoogtij viert is hij ongelukkig. Hij ervaart dat de herinnering pas zin en betekenis geeft aan zijn leven.

‘Er was niet per se iets heel vreemds, er was vooral allerlei gewoons dat ontbrak en een steeds groter gemis werd dat hem eenzaam maakt.’

Samen met Tomas gaat de lezer op zoek naar de ware toedracht van dit mysterie.

Meer dan het scifi-aspect, wil de auteur in dit boek echter de kritische en vaak zeer behoudensgezinde blik van Tomas belichten. We zullen tenslotte vanuit zijn perspectief het hele boek lang alles beleven. Na één enkele poging tot contact met een vriend die ook verdwenen blijkt, blijft Tomas dralen en besluit hij geen anderen te contacteren. Zijn eenzaamheid en ontreddering zijn enorm.

De auteur confronteert ons met een vorm van leven waar hardnekkig in het nu geleefd wordt. Geschiedenis wordt afgeschaft als vak, als mensen overlijden zijn er geen foto’s, graven of gesprekken meer om hen te gedenken en voor mensen met zwaar depressieve klachten is er geen plaats. Iedereen moet er tevreden en blij zijn en vroeger of herinneringen moeten doodgezwegen worden.