waarlijk absurd

Een gezin, een dorp, een land krijgt bezoek van Tijl. Hij speelt en verrukt hen met zijn verhalen, bevraagt en passant de spelregels en de waarheid. Niet bepaald een 'Socratisch vraaggesprek'. Steeds spiegelt hij de mensen, in alle tijden en van alle standen, hun eigen dwaasheden voor. Van een pijnlijke, heerlijke absurditeit...

blz. 265: "In deze omgeving heeft blijkbaar nog nooit iemand beweerd dat hij een draak had gezien. Bijgevolg acht ik de kans groot dat er hier een is."