het gebied van spel en dromen

Peter Holvoet-Hanssen (1960) debuteerde in 1998 met de dichtbundel Dwangbuis van Houdini. Hiervoor ontving hij in 1999 de Vlaamse Debuutprijs. Een jaar later verschijnt zijn tweede dichtbundel Strombolicchio: uit de smidse van Vulcanus, waarin hij de relatie tussen toeval en orde problematiseert. Deze dichtbundel werd in 2001 onderscheiden met de Dirk Martensprijs. Samen met levenspartner jeugdauteur Noëlla Elpers, richtte hij in 1994 Het Kapersnest op. In 2004 verscheen zijn eerste prozaboek De vliegende monnik. Een hersenspinsel. In 2010-2011 was hij Antwerps stadsdichter en 2012 kreeg hij de Arkprijs van het Vrije Woord voor De reis naar Inframundo. In de roman Zoutkrabber expedities uit 2014 verenigde hij fantasie en werkelijkheid in een fascinerend boek, dat mooie gedachten en poëtische zinnen aan mekaar rijgt tot het een kostbaar snoer van herinneringen wordt. In zijn werk zit een grote drang om zich van alle literaire beperkingen te bevrijden. Hoog en laag, grap en ernst, speelsheid en literaire referenties worden in zijn poëzie niet naast elkaar geplaatst, maar in elkaar geschoven. Vooral in Strombolicchio trok hij alle registers van zijn poëtische veelzijdigheid open. De dichter wordt een zanger, een troubadour maar ook een tovenaar en een kaper. Zijn gedicht wordt een lied maar ook een plots opduikende bloemenpracht of jonkvrouwe. De taal geeft zich over aan ritme en rijm, metonymieën en metaforen. Op 28 september 2013 kreeg Peter een poëzie-muziekstraat aan de Schelde Internationale Muziekstroom-route in Sint-Amands toegekend. De straat draagt de naam Peterplein en ligt aan het Emile Verhaerenmuseum.

In Gedichten voor de kleine reus gaat Peter Holvoet-Hanssen op zoek naar 'muziekdoosgedichten’ die schoonheid én prikkel bevatten. De gedichten zijn sprookje, sage, hommage in een. Een jubelend ode aan grote vakgenoten maar uiteindelijk ook een warm saluut aan leven en dood. Een troubadour zal reus Goleman tegemoet gaan, enkel gewapend met woordentover. Met Gedichten voor de kleine reus breng de dichter ook een eerbetoon aan kleine reuzen als Paul van Ostaijen en Louis Paul Boon. In deze prachtige bundel wordt alle momenten en gevoelens van het mooie, het lieve, het harde,en het droeve even onder de loupe gehouden. De bundel bestaat uit vier cycli: ‘De tuin der poëten’, ‘Klank van de stad’, ‘Het land van Music-Hall’ en ‘De reus die komt’. ‘De klank van de stad’ doet, alleszins wat de titel betreft, denken aan ‘de klaenk van de stad mokt m’n ziel amoureus’, de tweede versregel van ‘Ik wil deze nacht in de strate verdwale’ (1973) van Wannes van de Velde. In het gedicht ‘De droomtuin’ (p. 37) worden Maurice Gilliams en zijn romanfiguur Elias van onder het stof gehaald. De derde cyclus refereert aan Paul van Ostaijens debuut, Music-Hall (1916), of aan het vijfdelige gedicht ‘Music Hall’ in de bundel De bezette stad (1920). De titel van de cyclus wordt vervolledigd met een omschrijving: ‘de muziekdoosgedichten voor Paul Ampère’. Met het begrip muziekdoosgedichten begeeft de dichter zich naar het gebied van spel en dromen. Peter Holvoet-Hanssen schrijft zeer empathisch en meeslepend. Hij schuwt bij momenten het pathos niet, maar hij weet wel een heel eigen wereld te scheppen waarin hij de massa indrukken die op hem afkomen allen weet te vangen en een eigen plaats te geven.