maakt zovele gedachten en gevoelens los.
Onvoorspelbaar/ zijn vrouwen/ als wolken/ vliedend en vluchtig/ zwaluwen doorkruisen/ aldoor hun geest/ ze buitelen en gieren/ bereiken nooit grond/ verhuld en versluierd/ zijn vrouwen/ verteerd door het vuur/ niet te vatten/ als water/ glijdend door handen/ * Unpredictable/ are women/ cloudlike/ fleeing and fleeting / swallows constantly/ cross their minds/ they tumble and shriek / never come down to earth / disguised and veiled/ are women/ consumed by fire/ beyond grasp/ like water/ gliding through hands/"
Rose Vandewalle heeft meerdere dichtbundels op haar naam staan. Ter gelegenheid van haar dertigjarige dichtersjubileum gaf Dodopers een selectie van haar gedichten uit met naast elk gedicht een voortreffelijke vertaling naar het Engels van Annmarie Sauer. Zwanenzang/Swansong geeft een mooi overzicht van haar gedichten in een tijdspanne van dertig jaar.
De meerwaarde in de vertaling van Annmarie Sauer is dat ze erin is geslaagd om taaleigen poëzie van Rose Vandewalle in het Engels te volgen, zonder dat de taalgevoeligheid van het oorspronkelijk werk verloren gaat. In het nawoord noemt Annmarie Sauer de gedichten van Rose menselijk, schrijnend, lichamelijk, prachtig, invoelend... boeiend, zachtaardig en soms boos, als Rose zelf.
Behalve dat boos klopt dat wel: persoonlijk heb ik Rose nog nooit boos gezien of gehoord, en zelf zou ik vooral de nadruk leggen op menselijk en invoelend, liefst nog met heel veel engagement. Met een uiterst gevoel van behaaglijkheid heb ik door deze bundel geslenterd, gedroomd, en me vooral gerealiseerd wat een intensieve arbeid hier in deze bundel geborgen zit. Naast gedichten uit eerder genoemde bundels staan er ook gelegenheidsgedichten die zij in verschillende tijdschriften en themaboeken onderbracht.
Zwanenzang/ Swansong bestaat uit drie delen van elk tien verzen die grotendeels overeenkomen met de drie bundels in volgorde van uitgave, waardoor de opbouw chronologisch is. De bundel opent heel krachtig met een gedicht over Antwerpen, de thuisstad van de auteur, die ook mijn stad is. Ik vind het dan ook geweldig om met haar mee te wandelen, te denken, te voelen, te ruiken, mm mischien toch wel een beetje samen boos te worden en emoties als een kleurige ballon in de lucht te laten dansen voorbij de heenvarende schepen, toeters en sirenen. Een vrolijke zang die langzaam maar zeker donker kleurt en aanvoelt. En we wandelen verder met verdriet als dwaallicht en een huilende hoorn van een auto. Ik voel me thuis bij haar 'kraaienpoten-ik', verlang eveneens naar duizenden handen langs mijn lichaam en een lepe loopse tong die lijven overhoop haalt. Deze poëzie moet je proeven en herproeven, al mijmerend over leven en ouder worden, iets en imand achterlaten op een winderig eiland. Zwanenzang/Swansong is mooi en maakt zovele gedachten en gevoelens los. Ik vind het dan ook zo superlogisch dat Rose Vandewalle in het nawoord schrijft: 'De poëzie is zelf naar me toegekomen, niet andersom. Op een dag heeft ze me overrompeld.' En nu is het moment gekomen om jezelf als lezer te laten overrompelen.
