een vintagesfeertje uit de naoorlogse jaren

Kerim Göçmen werd in 1957 geboren in Izmit, een stad ten oosten van Istanbul. Hij bracht zijn jeugd door in diverse plaatsen in Turkije, waar zijn vader het ambt van rechter uitoefende. In 1974 begon hij met de studie werktuigbouwkunde in Ankara. Drie jaar later kwam hij op uitnodiging van zijn tante naar Nederland. Hij veranderde van studie en koos voor politicologie aan de Erasmus Universiteit van Rotterdam. Gedurende zijn loopbaan, die hij als opbouwwerker begon en later als beleidsmedewerker voortzette, schreef hij korte verhalen voor Tirade, Hollands maandblad en De Revisor. Het geheim van de kromme neuzen is zijn officiële debuut.

Terwijl ik de verhalen aan het lezen was vroeg ik mij vol verwondering af, waarom men zo lang gewacht heeft om dit boek te laten verschijnen. Sinds twintig jaar schrijft Kerim Göçmen in Nederland over het alledaagse leven van de Turkse middenklasse. Ambtenaren, leraren, studenten, kleine fabrikanten, werklui en hun vrouwen, hun zonen en dochters. En hij doet dat heel mooi en met veel kennis van zaken. De man is wel geen commerciële schrijver zoals bijvoorbeeld Murat Isik, Erdal Balci of Özcan Akyol. Hij is dus duidelijk een stuk oriëntaalser en daardoor waarschijnlijk ook een stuk minder toegankelijk. Dat neemt echter niet weg dat hij een sterk stilist is die de techniek van het kortverhaal bijzonder goed onder de knie heeft. Zijn mannelijke personages zijn meestal wel vrij stroef terwijl de vrouwen juist door hun charmante vrouwelijkheid respect afdwingen dat daardoor ook de man in een ander daglicht plaatst.

Door de hele bundel zweeft een vintagesfeertje uit de naoorlogse jaren van vorige eeuw. Göçmen fixeert zich op een cruciale fase in het leven van zijn protagonisten, waarin een relatie niet meer loopt, een feest niet georganiseerd lijkt te kunnen worden, een maatschappelijk doel maar steeds niet bereikt wordt, de fabriek die al generaties in de familie is langzaam maar onafwendbaar op een faillissement afstevent. Het nietig bestaan wordt door deze gedreven verhalenverteller die Göçmen is uitvergroot tot een benaderbaar drama. De bundel telt negen lange verhalen, waarvan er vier eerder verschenen in de literaire tijdschriften Tirade, Hollands Maandblad en De Revisor. Een bijzonder knappe bundel die ons laat kennis maken met een groot literair talent.