Spiegelpaleis

Het feest. Door Elizabeth Day.

Sinds ik Day in Mondo zag wou ik een boek van haar lezen en dat is bij deze gebeurd. Ik las Het Feest op 24 uur uit. U weze gewaarschuwd: als je aan dit boek begint kan je het niet meer wegleggen. Het leest als een trein, als een film.

Day bezit de gave om haar karakters tot leven te laten komen, een verhaal spannend op te bouwen en je al snel verslaafd te maken. Je wil meer, meer, meer. Meer details, meer sappige verhalen; meer jaloezie, haat, nijd, hypocrisie. Ze gunt ons een inkijkje in een wereld die aan elkaar hangt van de nepheid, schone schijn en op geld gebaseerde macht. Een ons kent ons wereld. Ver van mijn bed maar wel boeiend om te lezen.

Het feest (het boek en het hoofdonderwerp van het boek) heeft plaats als Ben 40 wordt. Ben is al 25 jaar bevriend met Martin; Martin die na 25 jaar als familie wordt beschouwd, hoewel hij van een heel andere (les: veel lagere) afkomst is. Ben is Martin’s beste vriend, hij zou alles voor hem doen. Alles…

Wat er die avond plaatsvindt en wat er in de 25 jaar daarvoor allemaal gebeurd is komen we stelselmatig te weten via wisselende, elkaar in een razend snel tempo opvolgende, hoofdstukken.

De Britse upper class komt er, zoals vaak, goed vanaf (hoewel…). Maar Day beschrijft hen op zo een manier dat ze, alvast op een morele manier, als verliezers uit de verf komen. Lees en smul mee.