Universele boodschappen vanuit Doel

In dit boek neemt Johan De Vriendt ons mee op een reis door zijn (vaak bewogen) verleden, waarin hij zijn liefde en strijd voor het polderdorp Doel en zijn ommelanden om beeldende wijze voor ons evoceert. Op meeslepende wijze toont hij aan dat de mens zoveel meer is dan mens alleen, zeker niet op zichzelf staat, maar essentieel is ingebed in de omgeving waarin hij geboren wordt, opgroeit, leeft. Op zeer open en gevoelige wijze laat de schrijver zien wat het met een mens doet om zijn ‘aarding’, zijn contact met een thuisplek, te verliezen. Hij toont ook aan waarom het zeker niet onzinnig was dat heimwee in het verleden werkelijk werd erkend als ziekte.

Het is een beklijvend verhaal van de strijd van een man tegen de bedreiging van het sympathieke dorpje Doel door de industrie en havenuitbreidingen. Vertrekkend vanuit dit toch lokaal gegeven reikt hij via verhalen en beschouwingen de lezer ook een aantal universele boodschappen aan.

Een eerlijk, open en kwetsbaar pamflet met een oproep aan de moderne mens om opnieuw verbondenheid te zoeken met de plek waar we leven, met de gemeenschap, natuur, werk, erfgoed etc. In plaats van steeds verder weg te kijken en ons al dan niet via de moderne technologie verbonden te wanen met de hele wereld, is het zaak terug onder de eigen kerktoren te kijken. Boeiend!