Boeiende en geestige lectuur voor de Antwerpenaren. Je eigen samenleving door een andere bril bekeken.

Een lasagne-identiteit, wie heeft daar al van gehoord? Dat is een identiteit die bestaat uit verschillende laagjes, maar die met elkaar verweven zijn en allemaal bij elkaar goed kunnen smaken. Bijna iedereen heeft er wel één, zeker in België. Mohamed Ouaamari (1991) heeft er zeker mee te maken: naast zijn lokale identiteit, die van Antwerpenaar, voelt hij zich een mens, moslim, Berber/Riffijn, en Marokkaans, maar ook Europeaan, Belg én Vlaming. Meestal is het al ingewikkeld genoeg om daar zelf mee in het reine te komen, als anderen zich er dan nog mee beginnen te moeien en commentaar op leveren, is dat nog moeilijker. Zijn debuut, Groetjes uit Vlaanderen, confronteert ons opnieuw en overduidelijk hoe het is om als jongere generatie met ‘vreemde’ roots op te groeien in Antwerpen en welke obstakels er mee gepaard gaan.

De titel Groetjes uit Vlaanderen is bewust gekozen omdat Ouaamari merkt dat die Vlaamse identiteit het minst vanzelfsprekend is voor hemzelf en in twijfel wordt gesteld, vooral ook door de buitenwereld. Hij vindt zich niet terug in de (extreem)rechtse (exclusieve) connotatie van die Vlaamse identiteit noch in de kritiek van progressieven dat de Vlaamse identiteit niet bestaat. In dit boek brengt Ouaamari argumenten aan waarom hij dit zo ziet.

Zijn verhaal is toegankelijk, nuchter, eerlijk en hilarisch. Hij toont ons hoe het is om als een Marokkaans-Vlaamse jongen in Antwerpen op te groeien.

Mijn complete recensie lees je op hebban.nl.