Een duister verhaal van zelfdestructie
Tien procent van de Belgen is van vreemde origine,' zegt Inan Akbas (1978), Belg van Turkse origine, 'maar dat weerspiegelt zich niet in de literaire productie.' Daarom richtte hij Beefcake Publishing op, dat allochtonen wil aanmoedigen om niet alleen over migratie te schrijven.
Persoonlijk raakte ik enorm gecharmeerd door zijn kortverhaal Het koude meisje, opgenomen in Print is dead ( Meulenhoff 2009). Dit verhaal blijft nazinderen omdat de auteur zijn personages haast visueel maakt en ook weet wat verhaalstructuur betekent.
Ook in zijn roman, wat toch een ander literair genre is, weet Inan deze vaardigheden met veel verve te hanteren. Wat toch wel heel opmerkelijk is voor een debutant is het feit dat hij telkens in de huid van zijn personages kruipt en hun taalgebruik en hun manier van denken hanteert. Dit wekt enorme nieuwsgierigheid op, vooral ook omdat de personages nogal verschillend met de dingen des levens omgaan.
Het hele verhaal draait rond vijf vrienden. De vriendschap uit hun tienerjaren staat centraal maar het is ook een verhaal van coming of age. Tevens is het een duister verhaal van zelfdestructie dat zo levensecht weergegeven is dat ik hoop dat de schrijver alleen maar over een goed ontwikkelde fantasie beschikt of/en grondige research gedaan heeft.
Vooral het uit de handlopend drugsgebruik en de daaruit voortvloeiende geestelijke en sociale verschraling zijn buitengewoon raak geschetst.
Persoonlijk kon ik deze roman heel erg waarderen omdat Inan het maatschappelijk beeld waarin zijn personages rondwaren, tot op het bot ontleedt met heel veel gevoel voor zwarte en andere humor.
