het celibaat onnodige kwelling

Citaat: "Het celibaat voor priesters is een gebruik. Dat is begonnen in deze of gene eeuw, en dat kan ook weer weg in deze of gene eeuw. Ze kunnen dat voor ons doen. Ze kunnen ons verlossen van die nutteloze, onvruchtbare verscheurdheid."

Aster Berkhof is misschien niet de meest gelauwerde maar wel een veel gelezen Vlaamse schrijver. Hij werd in 1920 geboren in Rijkevorsel als Louis van den Bergh, werd leraar, maar schreef ondertussen zowat in alle genres die je in fictie kan beoefenen. Het huis van mama Pondo (1972) waarin hij de apartheid in Zuid-Afrika veroordeelde mag dan zijn meest opzienbarend werk zijn, toch blijven zijn psychologische romans die zich meestal in Vlaanderen situeren en waarin hij nogal heikele religieuze en taboe-thema’s aanpakt en ook flink van leer trekt tegen machtsmisbruik, hem het best liggen. Voorbeelden hiervan zijn Het einde van alles, De woedende Christus, Octopus Dei, Beminde schurken, Met Gods geweld of De winter komt.

Zijn boek Geliefde Kapelaan is niet direct een psychologische roman maar wel een soort satire waaraan al zijn vroegere geëngageerde romans een stukje bijgedragen hebben. Op een bijna koldereske manier pakt hij het celibaat aan dat al eeuwen lang heel wat rooms-katholieke priesters moreel castreerde of tot een dubbelleven dwong.

Geliefde Kapelaan moet het niet hebben van literaire hoogstandjes maar wel van zijn verontwaardiging die niet alleen uit de pen maar ook uit het hart van de schrijver ejaculeert.