Leve de verbeelding

Het leven van Geert is saai en beklemmend. De dagen verlopen volgens een vast patroon, in een typisch jaren ‘80 gezin met verevelende school, de kerk en vader achter zijn krant en één te volgzame moeder. Geert is 16 jaar, heeft geen vrienden, maar wel een rijke verbeelding. Op school wordt hij gepest en thuis heerst de terreur ook, omdat zijn vader losse handjes heeft en al begint te slaan als Geert alleen maar “ja, maar…” zegt.
Op een dag krijgt zijn zus Hilde een Ken-pop voor haar Barbie-verzameling. En dat brengt heel wat verandering in zijn troosteloze leventje dat nooit meer hetzelfde zal zijn. De pop Ken begint tegen Geert te praten en begint een eigen leven te leiden. Geert is dat wel gewend, hij ‘praat’ ook met andere dingen: zijn fiets, een regenpijp. Maar dit is anders.
Ken zet hem aan tot acties die hij eigenlijk helemaal niet wil. Maar omdat Ken zijn eerste ‘vriend’ wil zijn tolereert Geert veel. Maar het loopt zo uit de hand met de stemmen in zijn hoofd dat Geert een tijdje opgenomen moet worden in een psychiatrie.
Als Geert 'genezen' is, gaat hij weer thuis wonen en ook weer naar school. Maar dan komt er een nieuwe jongen bij hem in de klas, een Amerikaanse tiener die sprekend lijkt op pop-Ken en die bovendien Ken blijkt te heten. Deze jongen roept zich ook uit tot Geerts enige echte vriend en maakt korte metten met al de pesters van Geert .
Hoewel Geert blij en dankbaar moet zijn voor Kens hulp, wordt zijn leven er juist niet gemakkelijker op. Het lijkt wel of Geert geen eigen wil meer heeft. De ene na de andere bizarre gebeurtenis volgt elkaar op. Ook Geerts vader raakt betrokken bij Ken en dat lijkt de vader-zoonrelatie te veranderen.
Geert voelt zich in het nauw gedreven en kiest uiteindelijk voor een drastische oplossing.
De auteur boort op een vakkundige en vlotte manier vele thema’s (Ouderschap, opvoeding en grenzen aangeven, identiteit, zelfsturing en zelfvertrouwen) aan in dit knappe boek. De auteur heeft net als zijn hoofdpersonage een rijke verbeelding.