Mijn ideale winterboek!
“Ik vind mezelf terug in veel personages maar nooit in een helemaal. Dat zal wel het talent van de schrijver zijn, om uit vele stukjes klei een nieuw mens te maken.” (Abdelkader Benali)
Uitgeverij Balans vroeg een vijftigtal auteurs om een bijdrage te leveren aan dit winterboek. Het is een mooie variatie geworden van korte verhalen en een paar gedichten. Een winter vol verhalenvalt meteen op door de verzorgde uitgave, een hardcover met mooie omslag en ook het binnenwerk is stijlvol.
Bij het alfabetisch overzicht zie ik meteen een paar auteursnamen die ik ken, maar ook vele onbekenden. Het belooft dus een fijne ontdekkingsreis te worden.
Frits Abrahams bijt de spits af met een boeiend verhaal over plagiaat en verdraagzaamheid. De reputatie van een prominente schrijver komt in het gedrang, maar wie wordt er nu echt gelukkiger van als de journalist het plagiaat bekend zou maken? ‘Laat het gaan. Maak er een verhaal van.’ Een wijs besluit en meteen een mooie aanzet voor de rest van het boek.
Ik heb de verhalen verder niet alfabetisch gelezen omdat ik te nieuwsgierig was naar mijn favoriete auteurs.
Thomas Verbogt weet me ook hier weer te overtuigen met zijn fijne schrijfstijl. Een laatste kerstdiner bij de schoonouders, met de gekende frustraties en lichtpuntjes. Mooi! Ook Arnon Grünberg bevestigt met Dag en nacht zijn reputatie. Ik hou wel van het donkere lugubere kantje van dit verhaal.
De terugkerende haat van Jeroen Brouwers naar zijn moeder toe blijft me fascineren. In Heimwee begrijpt Brouwers het verlangen van zijn moeder naar Nederlands-Indië niet. Het beklemmende gevoel uit Bezonken rood komt hier weer naar boven. Eerlijk en rauw.
En hoe mooi is de tekst van Jannie Regnerus! Zij laat het landschap aan het woord bij een begeleidende foto van komma’s op een dijk. Intrigerend en verrassend! Net zoals de gedichten van Neeltje Maria Min, waarin ook weinig woorden van grote betekenis kunnen zijn.
Niet alle verhalen die ik heb gelezen zijn me even goed bevallen, wat wel begrijpelijk is in dit ruime aanbod. Ik had bijvoorbeeld geen binding met het Russische verhaal van Michel Krielaars. Ook Nicolaas Matsier kon mij maar weinig boeien met zijn uiteenzetting over de traditie en evolutie van de kerststal. Gelukkig heeft iedere lezer zijn eigen voorkeur, zijn eigen smaak.
Wel werd ik dan weer blij verrast door Abdelkader Benali. Ik las nog niets van zijn werk. Maar Couscous voor broer Gek, in een rustige en poëtische schrijfstijl, zet me zeker aan om zijn boeken te gaan lezen.
Voor de literatuurkenners is Een winter vol verhalen alvast een mooie aanvulling. Voor mij was het dan weer een fijne ontdekkingstocht. Info opgezocht over auteurs die ik nog niet kende, lijstje gemaakt met boeken die ik nu zeker eens wil lezen. Ik heb nog wat verhalen bewaard om mezelf af en toe te trakteren op mooie woorden. Er staan me dus nog interessante leesuren te wachten. Ik geef 4 schitterende sterren aan Een winter vol verhalen.
Ik sluit mijn recensie graag af met een fragment uit het vermakelijke verhaal Oom Louis van Gijs Scholten van Aschat.
“Groot was dus onze verbazing toen wij, mijn broer, zus en ik, op kerstochtend in pyjama aan de ontbijttafel verschenen en daar een half aangeklede kerstman aantroffen met een enorm verband om zijn hoofd en bloedkorsten onder zijn neus. Zeker omdat het niet de kerstman maar oom Louis was.”