Spiegel

Detransitie, Baby. Door: Torrey Peters.

Af en toe lees je een (queer-)boek dat je omver blaast, je hele denkwereld opschudt. Queerboek zeg ik omdat het vaak die boeken en de schrijvers ervan zijn die echt maatschappelijk relevant zijn en een grote impact (kunnen) hebben.

Als witte, bewust kindvrije cis vrouw heb ik afgelopen 6 dagen in het gezelschap van Reese doorgebracht. Een witte trans vrouw die niets liever wil dan moeder worden. Hoewel op het eerste zicht onze levens mijlenver uit elkaar liggen, kon ik mezelf toch vaak in haar herkennen. Ik wil bewust kindvrij zijn niet vergelijken met trans zijn maar toch zijn er gelijkenissen voor mij: beiden staan we voor de uitdaging om ons eigen leven bewust vorm te geven; er bestaan (nog) geen geijkte paden die we kunnen volgen. We moeten ons leven zelf inkleuren en er zin aan geven.

Het verhaal is heel boeiend: Reese die moeder wil worden, haar ex Ames (Amy) die vader wordt maar enkel ouder wil zijn én Katarina; de biologische moeder die niet weet of ze wel een kind wil van een ondergeschikte die in detransitie ging. We volgen Reese en Ames (Amy) in het heden en in het verleden; wat het extra interessant maakt. De zwangerschap, het mogelijke ouderschap/moederschap vormen de basis voor heel wat mogelijke toekomsten die kunnen worden gevormd.

Eigenlijk is dit boek een soort van verzamelde essays, maar dan niet als essays geschreven. Het is een maatschappelijk relevant, uiterst actueel en hedendaags, politiek uitdagend boek. Het haalt thema’s en problemen aan die moeten aangekaart, besproken en geregeld worden. In die zin doet het aan Michaela Coel’s I may destroy you denken. Met personages en dialogen die je raken en je hart veroveren zoals in Sally Rooney’s boeken.

Detransitie, Baby is een boek dat ontroert, mokerslagen uitdeelt, je een spiegel voorhoudt, je blik en wereld verruimt en je hart breekt. Je leest het en bent niet meer dezelfde persoon. Een boek om te lezen, te delen en te koesteren.