Romantiek, oorlog en geschiedenis

De Reiziger-cyclus.

Claire Randall, verpleegster met staat van dienst tijdens Wereldoorlog II, loopt tijdens een wandeling in de Schotse Highlands door een magische cirkel van monolieten en komt er weer uit in de 18de eeuw. Hoewel Claire in 1945 gelukkig getrouwd is met Frank Randall moet ze door omstandigheden in de 18de eeuw nogmaals trouwen met James Fraser. Een spectaculair begin van een verhalenreeks vol avontuur, romantiek, oorlog en geschiedenis.

Acht romans lang (zo’n 9000 pagina’s!) sleept Gabaldon je mee langs oorlogen tussen Schotland en Engeland, intriges met Frankrijk en de Amerikaanse Burgeroorlog. Doorspekt met medische weetjes over het zelf kweken van penicilline, ether distilleren en minutieus beschreven operaties uitgevoerd met 20ste-eeuwse kennis en 18de-eeuwse middelen. Daarbij wordt er duchtig heen en weer gereisd tussen de 18de en de 20ste eeuw met de bijbehorende eigenaardigheden van het tijdreizen zoals een ontmoeting met de voorvader van Frank Randall die een ellendeling en doortrapte schurk blijkt te zijn.

Hoewel het verhaal voor mij een hoog stationsromangehalte heeft, is het zo meeslepend geschreven dat je toch blijft lezen. Met een cliffhanger op het einde van ieder boek zodat je absoluut wil weten hoe het verder gaat met Claire en Jamie.

De eerste zeven delen heb ik heel graag gelezen al moet ik zeggen dat ik de uitgebreide oorlogsverslagen af en toe diagonaal heb bekeken. Het laatste boek (in het Nederlands uitgegeven in twee delen) vond ik wat teleurstellend. Het lijkt alsof de schrijfster zelf de draad van het uiterst complexe verhaal is kwijt geraakt. Het tijdreizen neemt in dit boek absurde vormen aan. Waar de reizigers in de vorige boeken steeds exact 202 jaar teruggingen in de tijd worden er nu andere tijdsprongen genomen. Het levert hoofdbrekende vragen op wanneer de schoonzoon van Claire plots in een tijd terecht komt waarin Claire en Jamie elkaar nog niet ontmoet hebben.

In dit laatste boek gebeuren de spannende dingen aanvankelijk vooral in de jaren tachtig van de twintigste eeuw. Jammer genoeg wordt die plot niet verder uitgewerkt. Zodra iedereen weer in de 18de eeuw vertoeft, zijn alle banden met de gebeurtenissen in de 20ste eeuw verbroken. Misschien was dat de bedoeling van de schrijfster maar ik bleef toch een beetje op mijn honger zitten. Op de laatste twintig pagina’s van het boek worden nog snel een paar 18de-eeuwse losse eindjes op een drafje afgewikkeld. En het slotstuk waarin dochter Brianna en haar gezin lachend en zwaaiend op The Ridge toelopen gaf me het gevoel van een slechte Hollywood-film. Na de zeven eerdere dikke romans lijkt het alsof het papier en de drukinkt voor het laatste deel op waren.

Hoe dan ook, ondanks het ietwat teleurstellende einde een zeer onderhoudende en verslavende reeks om te lezen. En wie weet, worden al mijn vragen beantwoord in deel negen dat volgens de geruchten nog op stapel staat.