De hemel verslinden

4 jonge mannen leren elkaar kennen in Puglia, Zuid-Italië. En dan komt er een deftig gestudeerd meisje uit het Noorden (Milaan) op bezoek en wordt verliefd op één van deze jonge anarchisten. Ook al begint het als een cliché, toch is het inhoudelijk een boeiend boek. Het geeft een beeld over wat er leeft bij 'hedendaagse' jongeren, ze willen het beslist beter doen dan hun ouders. Ze trekken zich terug uit een maatschappij waar ze geen vertrouwen meer in stellen en gaan leven op een zelfvoorzienende boerderij. Maar uiteindelijk gaat het er bikkelhard aan toe en is het ieder voor zich, er is ook altijd geldgebrek. Je wordt er als lezer niet bepaald vrolijk van. Maar toch beveel ik hem graag aan omdat het mooi, herkenbaar, confronterend, rauw en triest is.