Hartverwarmend

DE PLATENZAAK. Rachel Joyce. ****

Net zoals haar ‘De onwaarschijnlijke reis van Harold Fry’ en ‘Het liefdeslied van Queenie’ gaat dit verhaal over kleine, gewone mensen met een groot hart. Met ongelooflijk veel trouw voor wie en waar ze van houden. Joyce beschrijft hen met een milde ironie, zoals een moeder vertelt over de groeiperikelen van haar kinderen. Ze houdt van hen. Haar personages zijn dan ook hartverwarmend, pretentieloos.

Het liefdesverhaal tussen Frank en Ilse wordt ingebed in het nest van Unity Street, een achterafstraat die ten prooi dreigt te vallen aan een projectontwikkelaar. De mensen die er wonen zijn een gemeenschap, één en eensgezind ondanks wat kleine wrijvingen. Elk heeft zijn rugzak, maar ze helpen elkaar. Samen proberen ze hun straat, hun zaak, hun thuis te redden. Over bakstenen en afbrokkelend stukwerk heen is de vriendschap hun thuis. Je laat elkaar niet in de steek. Het is zoals met de muziek. Daarin ben je geborgen. Ze is er altijd, zelfs als je ze niet wilt of niet kunt horen.

Frank kan ze horen, in de klanten die bij hem in de platenzaak komen. Hij leest hen.

Muziek is de taal en de mensen luisteren: Frank. Ilse. Pastoor Anthony. De serveerster… zelfs de stugge Maud.

I’ts a hard rain ’s a-gonna fall, maar Hallelujah!