Liefde in tijden van de val van het ijzeren gordijn.

Een soort van familieroman over vier generaties in het communistische Roemenië, voor en na de val van het ijzeren gordijn.

Zeker geen gedetailleerde vertelling, veeleer een reeks van indrukken, taferelen en typeringen van de personages waarbij veel onbenoemd blijft en veel aan de lezer wordt overgelaten.

Misschien dat de titel wel verwijst naar de oppervlakkigheid waarmee we onze medemens observeren en de onmogelijkheid om hem ten gronde te kennen.

Het openlaten, het niet-benoemen van veel is zeker een rijkdom van deze roman, anderzijds zijn boeiende personages niet ten gronde uitgewerkt, blijven zij wat oppervlakkig. Het verhaal van het jonge echtpaar, hij pastoor op het Roemeense platteland en zij een wat tegendraadse figuur bij plaatselijke contacten, opent het boek sterk en heeft veel kracht. Als alle personages even sterk en krachtdadig benoemd zouden zijn, dan was dit een meesterwerk. Ook de vlucht uit het Oostblok met een sportvliegtuigje blijft wat duister.

Zonder twijfel een boeiende leeservaring en een auteur waarvan te hopen is dat meer werk wordt vertaald!