Mooie ode aan Antwerpen

Citaat: "Nu alles achter de rug is. Nu het kwaad is geschied. Zie ze naast me zitten, recht voor zich uit kijkend. Lippen op elkaar. Ze omklemt met beide handen haar zwart laqué handtas, of die anders van haar schoot zou glijden. "

Simone Lenaerts(1947) kreeg voor het prachtige boek Zeewater is zout zeggen ze de debuutprijs 2009 en onderlijnde daardoor toch wel twee belangrijke feiten. Ze toonde duidelijk aan dat je op elke leeftijd kan debuteren en ook dat een op en top Vlaamse roman zonder groten als Boon of Claus te imiteren erg mooi kan zijn.
Voor mij persoonlijk is dit boek een Vlaamse versie van De Avonden. Simone Lenaerts weet enorm geraffineerd en mooi haar personages gestalte te geven in een naoorlogs Antwerpen.

Raymond is overtuigd communist en antiklerikaal. Zijn vrouw Rika deelt die visie niet. Zij droomt van glamour en van hartstocht in haar leven. Zij zijn werkelijk mekaars tegenpolen. Hoe Raymond ook zijn best doet om de aandacht van zijn vrouw op een positieve manier te vangen, het lukt niet. Rika heeft totaal andere roots dan haar man en had zich daarom een totaal ander leven met een totaal andere man voorgesteld.

Dit was een typisch Vlaams huwelijk voor de echtscheidingsgolf. Hun dochter Rosa ervaart en ondergaat de huiselijke spanningen zeer bewust. Zij probeert en surrogaatgezelligheid te vinden in haar studies en ze vlucht ook graag weg in de wereld van een boek. Ze is constant op haar hoede voor de wisselende stemmingen in huis en ze weet zich opzienbarend genoeg staande te houden zonder openlijk partij te kiezen.
Verstandelijk zit ze vooral op de golflengte van haar vader, alhoewel ze wel vindt dat religie ook zijn charmante kanten heeft.

Simone Lenaerts bouwt haar boek op aan de hand van monologen van de drie hoofdpersonages. Zeewater is zout zeggen ze is naast een knap tijdsdocument ook een heel mooie ode aan Antwerpen.