Een fictief verhaal over straatcriminaliteit, bendevorming en georganiseerde misdaad

In dit boek volg je een fictief personage, Robby Crispelaere alias Crispe, een arme straatjongen die opgroeit tot een van de grootste Belgische gangsters ooit. Het verhaal wordt verteld vanuit de ik-vorm en begint in Antwerpen in 1976, en je zit op het randje van je stoel. Dit is het sterkste boek dat ik van deze auteur las, het slurpt je op vanaf de allereerste pagina. Naar mijn mening mag dit gerust verfilmd worden want ik ben grote fan. Het is wel geen boek voor zwakke magen, grof taalgebruik, stevig geweld en veel seks staan je te wachten. Ik geef hieronder de inleiding van het boek mee:

De regels van ’t straat zijn simpel, maar keihard. Wanneer iemand je wil slaan, zorg je ervoor dat je eerst slaat. Wanneer iemand je slaat, sla je harder terug. Breekt hij je arm, breek jij zijn been en trekt hij een mes, sla je hem in elkaar met een baseball bat. Daarbuiten is het overleven en dat doe je alleen als je de sterkste of de slimste bent, al heeft geluk er natuurlijk ook mee te maken en is een mix van beide nog het beste.

Ik ben opgegroeid in de jungle van ’t stad, een kind van ’t straat en al op zeer jonge leeftijd wist ik waar er naam en faam te maken viel en waar het geld dan ook voor het oprapen lag.

Alles draaide om reputatie en eens die verworven was, kwam de rest vanzelf. Ge moest er alleen de ballen voor hebben om het te gaan oprapen en om jezelf die “rep” te bezorgen. Want op straat, kreeg je niets cadeau.

Dit was mijn leven en dit boek is mijn verhaal en het begint op straat, want wij waren zware jongens…