Wat een vrouw!

Violeta. Door: Isabel Allende.

De eerste boeken van Allende las ik in één ruk uit (ik haakte pas laat in), haar latere werk las ik regelmatig. Het negende schrift van Maya was het laatste dat ik van haar las. Ik loop dus achter en ben geen kenner, wel een liefhebber.

Het lijkt (voor mij) dat Allende naar haar schrijfroots is teruggegaan. Violeta is wederom een meeslepende historische roman. Het voelt als een vintage Isabel Allende: sterke vrouwen, een levensverhaal dat een eeuw omspant, activisme en feminisme en een scheut sociale en politieke geschiedenis. Daarnaast is het ook een prachtige ode aan de ouder wordende vrouw.

Oh wat heb ik genoten van het verhaal van Violeta en haar familie (gekozen, aangetrouwd en bloedverwanten). Violeta is een geweldig boeiende, bruisende, avontuurlijke, intelligente, humoristische vrouw (zoals Allende zelf, denk ik). In haar leven krijgt ze af te rekenen met foute mannen, dictaturen, geweld, overlijdens, verdwijningen, verslavingen en zo veel meer.

Ze is geboren tijdens de Spaanse griep pandemie en zal overlijden tijdens de coronapandemie, een eeuw later. In de tussentijd beleeft ze verschillende passionele liefdes, gaat ze levenslange vriendschappen aan, rijft ze geld binnen, groeit ze van rechts naar links,… Maar bovenal leeft ze; ten volle en passioneel. Ik had haar graag gekend.

Violeta, het boek, gaat breed qua thema’s en settings, bestrijkt een eeuw en zit vol personages die je hart veroveren door Allende’s onevenaarbare menselijke inzicht en gouden pen. Het is een meeslepende aanrader!