Theseus in het labyrint
TOSCA. Maud Vanhauwaert. ****
Welk verhaal is het ware?
Het eerste dat verteld wordt? Door Aline, een jonge vrouw. Getraumatiseerd door de dood van haar broertje. En een tweede keer door homofoob geweld.
Het tweede dat gehoord wordt? Door May, Russische vertaalster. Dochter van een vader die in van weemoed doordrenkte gedichten voortleeft.
Het derde dat wordt voortverteld? Door May aan Daniel, haar uitgever. In briefvorm. Als een excuus om haar lange zwijgen te verklaren. En waarom dat boek over haar vader er nog niet gekomen is.
Als het boek dat nooit verteld had mógen worden en het vertrouwen schendt.
Het vierde verhaal zeker niet. Het stuk dat May aan Lou verteld, haar vrouw die probeert zwanger te worden. Een stuk dat steeds kleiner wordt. Steeds meer verzwijgt.
Terwijl Lou tevergeefs gaat voor nieuw leven, hunkert Aline naar de dood. En hoe meer ze hunkert, hoe harder May haar ervan probeert te weerhouden.
Hoe meer Aline vertelt, hoe duisterder het verhaal wordt.
Hoe meer May begint te twijfelen. Hoe meer ze van Aline weg wil en hoe meer ze aan haar verslaafd raakt.
Hoe meer je als lezer verslaafd raakt.
Een toxische relatie tussen twee vrouwen, van wie je niet weet wie de ander misbruikt.
Wie de waarheid spreekt en wie misschien verzint. En hoeveel dan wordt verzonnen.
Wie zichzelf het meest verliest.
Voor wie je als lezer mededogen voelt of weerstand. Wie je dooreen wilt schudden.
Omdat je zelf door elkaar geschud wordt.
En in die draaikolk Lou. Twee voeten op de grond. Groothartig. Met inzicht.
En machteloos.
Een indringend verhaal dat je vanaf de eerste regels vastgrijpt.
Hier en daar er net iets over. In een cliché, een verregaand beeld, een overbodige of absurde anekdote.
Maar met twee handen om je keel die knijpen. En knijpen.
En herinneringen opriepen aan de tijd toen ik nog psychotherapeute was en in herkenbare doolhoven mijn weg moest zoeken. De ander niet mogen, niet willen loslaten, maar ook het eigen ankerpunt niet kwijtraken. En hoe blij ik dan was met iemand als Lou, die me met mijn twee voeten op de grond hield.
Synopsis
Een vertaalster raakt verwikkeld in een toxische relatie met een jonge vrouw die niet verder wil leven. Gaandeweg wordt het onderscheid tussen feit en fictie in hun relatie schimmiger, en rijst de vraag wie nu wie parasiteert.
