Power
Tien stappen naar Nanette. Door Hannah Gadsby.
Om te beginnen een bekentenis van formaat: ik heb geen Netflix. Wild hé ;)? Ik ben een lezer, dus ik spendeer al mijn geld én tijd aan boeken. Daarom zag ik Nanette, de show, nog steeds niet. Hoewel ik dat heel graag zou willen. Want ik las er al veel over en mensen die ik hoog acht zijn er laaiend over. En toch verslond ik deze ‘memoir situatie’ van Gadsby. En ik vond het super boeiend om te lezen. Wat dus wil zeggen dat het voor Nanette fans een nog beter boek moet zijn. (Waar wachten jullie nog op!?)
Tien stappen naar Nanette vertelt ons niet alleen hoe Nanette is geworden wat het is geworden maar toont ons vooral ook hoe Hannah Hannah is geworden; met haar trauma’s, PTSS, autisme en ADHD. Gadsby is een boeiende, grappige, moedige, worstelende, intelligente queer vrouw die kan schrijven. Maar dat bewees ze natuurlijk al door haar immens populaire comedyshows.
Hoewel superbelangrijk vond ik de stukken over het illegaal zijn van homoseksualiteit in haar geboorteland Tasmanië (tot 1997!?) iets minder boeiend. Maar aangezien die groei naar legalisering ook belangrijk is voor de groei van kleine queer Hannah is dat verhaal in haar memoir onontbeerlijk.
Doctor (jawel) Gadsby is een vrouw die glazen plafonds, heilige huisjes, comedywetten en taboes breekt. Haar shows en haar eerste boek zijn een soort van therapie voor haarzelf én ons lezers. Ze is een fenomeen dat amper te omschrijven valt maar waar in ieder geval veel superlatieven bij horen. Ik besluit met: dank u Hannah! En aan Netflix: breng haar show(s) ook uit voor niet Netflix-kijkers. Ik betaal gerust voor de dvd (ja, zou oud ben ik, dvd’s).
