pikant hapje dat lekker afsmaakt door de flinke geut Antwerpse couleur locale

Patrick Conrad (1945) is Vlaams dichter, scenarioschrijver, filmregisseur en schrijver van (misdaad)romans. Hij was een van de stichtende leden van het befaamde Antwerpse dichtersgenootschap "The Pink Poets" en naast een flink aantal romans die hij schreef, maakte hij ook 20 films voor televisie en cinema. Van zijn boeken onthou ik vooral Cargo (thriller, 2000), Slachtvee (roman, 1980), De Aap van God (thriller, 2001), Starr (thriller, 2006), Leven en werk van Marcel Van Acker (roman, 2009) Getande raadsels (essay over Hugo Claus, 2009) en De Geur van de Maan (roman noir, 2012). Zijn dertiende thriller Walker kon gezien worden als een terugkeer naar zijn Antwerpse roots en die lijn trekt hij ook door in zijn veertiende Moço (in 2015 bekroond met de Knack Hercule Poirot prijs (beste Vlaamse Thriller 2015) en ook in zijn nieuwste aanwinst Residentie van Artevelde . De galerijhouder Bernard Steveniers woont boven de B.S.-P.V. Gallery aan de Minderbroedersrui op nummer 18. P.V. staat voor Paul Vermeiren, maar die is sinds een tijdje verdwenen. Dagelijks kijkt de galerijhouder uit op Residentie van Artevelde, een stijlloos flatgebouw aan de Antwerpse Minderbroedersrui, met een dubieus verleden, vol haast onzichtbare bewoners. Steveniers kent alle bewoners, hoewel die hem op straat straal voorbijlopen. Hij schreef er zelfs de aanzet tot een boek over. Stadsgids Castelijns overtuigt Bernard om Arteveldes herkomst te ontdekken en om 's nachts op zoek te gaan naar ingangen bij de overburen via de onderaardse ruien. Maar dan verdwijnt Castelijns en vertoont Bernard zich niet meer in zijn stamkroeg De Twee B's. Zijn goede vriendin Claude de Man, inspecteur bij de Antwerpse recherche, zoekt hem bezorgd thuis op en ontdekt zijn ingewanden zonder lichaam? Is er een verband met de lijken die teruggevonden werden met een fortune cookie tussen de tanden? Halve Swa (je kan zijn bijnaam zeer letterlijk nemen) zal Claude de Man helpen bij haar onderzoek. En ze ontmoet ook Gabriel, een Argentijnse jongen, met Vlaamse roots, van een onwereldse schoonheid die werd opgepikt door Steveniers wanneer hij op zoek was naar een nachtje genot en hoopte dat te vinden bij de jongens van de Abattoir (op het Damplein nabij het Antwerpse slachthuis). Maar ook de bewoners van Residentie van Artevelde, die Steveniers begluurde, worden bij het onderzoek betrokken. Onder hen zijn een ex-politiecommissaris die ook nog boeken schrijft, een stel winnaars van een grote lottopot die hun tijd meestal in het buitenland doorbrengen, mijnheer Rosignol, een handelaar in van alles en nog wat, waaronder enkele Precolumbiaanse mummies, mevrouw Perelmans een lerares de heer De Wit, boekhouder, en Blonde Chantal, masseuse, waar mijnheer Perelmans dan weer graag op bezoek gaat. Het dreigt een uiterst complex onderzoek te worden, maar slachtoffer Steveniers had wel degelijk gelijk toen hij debiteerde:'Niets is wat het lijkt en je ziet alleen wat je wil zien.'. Patrick Conrad heeft weer schitterende mix van spanning, sociaal drama afgeleverd. Ook andermaal een soort satire van het pseudo artistieke caféleven, de gayscene en de rosse buurt in het Antwerpen van de jaren tachtig. Een hartig en pikant hapje dat lekker afsmaakt door de flinke geut Antwerpse couleur locale. Een schitterend, duister werk, bevolkt met prachtige personages waar ik zo namen zou op kunnen plakken.