een duister en uiterst beklemmend verhaal

Gods vertegenwoordigers op aarde maken geen onderscheid tussen de doden: ze sorteren niemand voor op hemel of hel, ze klimmen in de klokkentoren of drukken op een knop van de geluidsinstallatie, na ons de zondvloed en morgen weer een dag.'"

Renate Dorrestein (1954) begon als leerling-journaliste bij de Libelle en Panorama. In 1977 begon ze freelance te schrijven. In de periode 1977 - 1982 publiceerde ze in Het Parool, Viva en Opzij. In 1982 werd ze redacteur bij Opzij. In 1983 verscheen haar debuut Buitenstaanders. In 1993 ontving ze de Annie Romeinprijs voor haar hele werk. Met haar columns en artikelen beoogde Dorrestein de wereld wakker te schudden en te provoceren. Ook hielp zij in 1986 de Anna Bijns Stichting op te richten, die elke twee jaar een speciale prijs uitlooft voor ‘de vrouwelijke stem in de letteren’. De zelfmoord van haar zusje in 1979 heeft op haar persoonlijkheid en haar schrijverschap een enorme invloed gehad, net als later de ziekte ME, die haar ruim tien jaar lang het leven moeilijk maakte. Dorrestein deinst er niet voor terug om in haar romans over maatschappelijke kwesties te schrijven en dit maakt haar werk vrij uniek. Mede daardoor vinden haar romans een steeds groter publiek.Dorrestein laat als geen ander zien dat ‘het kwaad’ zich meestal dicht bij huis bevindt, ook in ogenschijnlijk doodgewone en vertrouwde omstandigheden. De machtsverhoudingen binnen het gezin en de wijze waarop kinderen zijn overgeleverd aan hun ouders, behoren tot haar favoriete thema’s. Er zijn weinig auteurs die zich zo goed in kinderen kunnen verplaatsen als zij en die er zo levensecht over schrijven. Ook (misplaatst) schuldgevoel is een vaak voorkomend thema in Dorresteins werk. Al zijn haar onderwerpen meestal aangrijpend, Renate Dorrestein schrijft er opvallend lichtvoetig over. Een van haar meest uitgesproken stijlkenmerken is haar humor. Ze gaat absurditeiten niet uit de weg en bedient zich van ironie. De daarbij behorende elementen als overdrijvingen, tegenstrijdigheden en paradoxen zijn volop aanwijsbaar in de meeste van haar werken. Opvallend in veel van haar boeken is ook het suggereren van gebeurtenissen. Deze worden niet expliciet genoemd, maar er worden voldoende aanwijzingen gegeven om de lezer zijn of haar eigen conclusies te laten trekken. Dat maakt Dorresteins werk bijzonder spannend. En dat gegeven vinden we ook weer terug in Reddende engel.

Gedreven door jaloezie en ontreddering slaat Sabine op de vlucht als haar man haar voor een andere vrouw heeft verlaten. Tijdens een knetterende onweersbui strandt ze in de heuvels van Zuid-Limburg bij een eeuwenoude hoeve. Als bemiddelaar in het verhuren van monumentaal erfgoed is ze meteen geënteresseerd en gaat haar hart direct sneller kloppen. Maar in de hoeve wonen twee raadselachtige meisjes, Madeleine en Livia, samen met hun vader en hun stokoude grootmoeder. Sabine is er duidelijk niet welkom – vader Ennis en grootmoeder Maman zijn naar het ziekenhuis, krijgt ze te horen. Sabine helpt de elektriciteit herstellen en, omdat ze nergens meer heen kan die avond, weet ze een overnachting los te peuteren. Ze mag slapen in Alicia’s kamer… De volgende morgen vertrekt ze, maar later komt ze terug. Al krijgt Sabine meteen een rol in dit huishouden toebedeeld, ze krijgt ook het onbehaaglijk gevoel dat daar iets helemaal niet klopt. Twee jaar geleden kwam er een jonge vrouw, Alicia genaamd, door een noodlottig ongeval op de boerderij om het leven. Terwijl Sabine onbedoeld allerhande geheimen ontrafelt, wordt ook haar eigen leven er niet zekerder op. In de gesloten Zuid Limburgse gemeenschap, is het motto “ons kent ons”, iedereen weet van alles en niemand opent zijn mond.

Reddende engel is een duister en uiterst beklemmend verhaal, dat de lezer vanaf het eerste ogenblik in zijn ban heeft. De auteur tekent ook zeer indringend de gesloten Zuid Limburgse gemeenschap, waarin iedereeneen alles weet van iedereen maar iedereen verbeten zwijgt als er iets kwalijks gebeurd. De spanning stijgt met de bladzijde en de lezer gaat zich nagelbijtend afvragen wie hier de Reddende Engel is? Met Reddende engel schreef Dorrestein weer een prachtige gothic novel, waarin goed en kwaad, antipathie en sympathie heel inwisselbaar zijn.. Ook in deze roman toont Renate Dorrestein zich weer een meesterverteller, met haar eigen visie op en vragen over het leven.