Diepe buiging!
Toen ik jaren geleden Vergeet-mij-niet, de eerste graphic novel van Alix Garin, op de Boekenbeurs zag liggen wist ik direct dat het iets voor mij was. Prachtig getekend, een sterk verhaal, een geweldig hoofdpersonage en zo teder en gevoelig. Instant fan.
Een paar weken geleden las ik over een nieuwe graphic novel die over vaginisme zou gaan. Bleek die ook gemaakt te zijn door Garin. Ondoordringbaar wou ik dus heel graag lezen. Nu ik het uit heb kan ik zeggen dat ik een nog grotere fan van Alix ben. Wat een talent!
Ondoordringbaar is moedig, boeiend, herkenbaar, taboedoorbrekend, empowerend, stoer en super persoonlijk zonder particulier te worden. Alix Garin maakt haar verhaal publiek en universeel, politiek én maatschappelijk relevant net doordat ze zo diep in zichzelf laat kijken.
Haar zoektocht, struggelingen, vallen en weer opstaan, het aftasten van grenzen, kwetsen van mensen, wanhopig verlangen, willen voelen,… zijn zo herkenbaar. Niet alleen voor personen die worstelen met vaginisme. Want dit verhaal gaat breder en verder dan het lichamelijke.
Het getuigt van enorm veel moed (ook van haar vriend) om dit alles met ons te delen. Garin stelt zich heel kwetsbaar maar daardoor ook heel sterk op. Ik gun haar alle goeds, geluk en genot. In welke vorm dan ook.
Ik denk dat ik een beetje verliefd ben ;)
