Spiegel!

Onder buren. Door: Juli Zeh.

Een boek dat zich afspeelt in de eerste lockdown. Dat klinkt niet als aangename lectuur in de eerste dagen van de vierde golf. En toch. Ik heb genoten van elke pagina. Zeh is wederom meesterlijk.

Als fan van ‘Een man die Ove heet’ en ‘Britt-Marie was hier’ deed dit boek me daar aan denken. Een buitenstaander (in dit geval Dora) koopt een huis in een klein dorpje en maakt kennis met haar buren. Dat daarna niet alles van een leien dakje verloopt kan u wel raden.

Het knappe van Zeh is dat haar boek zich helemaal in het nu afspeelt; het nu dat onze dagdagelijkse realiteit nog steeds bepaalt: mondmaskers, afstand houden, rechts denken, polarisatie, slechte busverbindingen, plastic zakjes-schaamte,…

De werdelwijde pandemie heeft alles extra op scherp gezet. Iedereen heeft zijn eigen angsten en vooroordelen en bekijkt daaruit de wereld. Dora is ontsnapt aan het starre denken van haar vriend in Berlijn maar komt terecht in Bracken waar ook star wordt gedacht, politiek en ideologisch gezien. Stukje bij beetje leert Dora door haar omgang met de dorpsbewonders dat ook zij vastgeroeste ideeën en wereldbeelden heeft. En wij als lezers verruimen mee onze blik.

Zeh doet je denken, zet de dingen even op zijn kop opdat je dan alles duidelijker ziet. Ze laat je lachen en huilen, slaat je met wijsheden om de oren en tovert een lach naast een traan op je gezicht. Ze geeft je zin om zelf naar het platteland te gaan verhuizen.

Ik zou nooit gedacht hebben dat een pandemie-boek het ideale tegengif is voor triestige, angstige dagen maar dat is het wel. Liefde is de oplossing, liefde is het antwoord. Ik heb dit boek met veel liefde gelezen.