Meeslepend

Hersenorkaan. Door: Ann De Craemer.

Ik las nog nooit iets van Ann, maar achteraan het boek kwam ik tot de ontdekking dat we wel een boek van haar in huis hebben: Groot Vlaams Wielerwoordenboek. Het staat in de wielerboekenkast van mijn man dus nu hebben we twee Annen in huis.

Hersenorkaan is het moedige, krachtige, persoonlijke verhaal van het dal van een depressie en de weg terug omhoog. Zo persoonlijk schrijven over iets pijnlijks is lastig; je balanceert voortdurend op de grens tussen openhartig en sentimenteel. De Craemer blijft aan de goede kant van grens, behalve in de stukjes over de ekster. Maar dat is ongetwijfeld mijn persoonlijk gevoel, voor andere lezers werkt het misschien wel. (Wat wél feitelijk en niet persoonlijk is: de vogel op de cover van het boek is geen ekster).

Hoewel ik zelf nooit een depressie had is het hebben van angsten mij niet vreemd. Hoe zij dat beschrijft kwam me heel herkenbaar voor. Ik ben blij voor haar dat het ondertussen beter gaat én dat ze de moed en kracht had om dit boek (voor Lieve?) te schrijven.

Een boek waar je je af en toe in herkent, dat lichtpuntjes biedt en je toont dat je niet alleen bent. Een rustpuntje in de orkaan.