Het beeld van een vrouw die wilde studeren

Citaat: "Ik zal wel een vreemde verschijning zijn geweest, met mijn glimlachende gezicht en met mijn oude jas die in de wind om mijn benen flapperde, terwijl ik mijn koffer verdedigde uit wantrouwen tegen de al te gedienstige kruiers. Ik herinner me dat ik na een paar minuten alleen op het brede trottoir achterbleef, want de mensen stormden op de schaarse taxi’s af of leverden strijd om zich in de tram te persen. "

Carmen Laforet (Carmen Laforet Díaz, (°1921, Barcelona ,-+ 2004, Madrid, schreef de roman Nada, een van de belangrijkste Spaanse romans van de twintigste eeuw, op de leeftijd van 23, en won er de prestigieuze Nadal Prijs van Spanje mee. Nada is een semi autobiografisch, werk dat zeer nauwkeurig zowel de coming of age van het hoofdpersonage schetst als de start van de Francistische dictatuur die werd gekenmerkt door materiële schaarste en onvrijheid. Het beeld van een vrouw die wilde studeren en een zelfgekozen leven verlangde paste niet in de patriarchale maatschappij die Franco voor ogen had. Daarin hadden vrouwen niet de vrijheid om te denken en te handelen, laat staan studeren en iemand in de samenleving te zijn. Het waren eenvoudige objecten die gebruikt zouden worden om zwanger te worden. De achttienjarige Andrea verhuist direct na de Spaanse burgeroorlog (1936-1939) naar Barcelona en vindt onderdak bij familieleden die ze al jaren niet heeft gezien. Haar grootmoeder, tantes en ooms wonen met elkaar in een groot huis dat heel veel van zijn grandeur heeft moeten inboeten. Andrea komt terecht in een wereld die is getekend door de oorlog en wordt bevolkt door verbitterde figuren. De beklemmende sfeer en het grote ‘niets’ waarin ze terechtkomt, staan in schril contrast met haar grote droom om te studeren aan de universiteit en onafhankelijk te worden van haar familie. Als de spanning tussen de familieleden toeneemt, zoekt Andrea haar heil in haar vriendschap met Ene, een meisje wier luxueuze leven in scherp contrast staat met de ellende en armoede. Nada , Laforet's eerste en meest succesvolle roman, geeft haarscherp de indrukken weer van een jong meisje dat na de oorlog vanuit het buitenland terugkeert naar Barcelona en een smerige, chaotische sfeer en intellectuele leegte ontdekt. Het is geschreven in de naoorlogse vertelstijl bekend als tremendismo, die wordt gekenmerkt door een neiging om geweld en groteske beelden te benadrukken. Nada uit 1945, met zijn verbijsterde adolescent-perspectief van de nasleep van de oorlog, werd een instant bestseller. Het werk biedt ook nu nog altijd een unieke leeservaring.