Gruwelen en veel zielenpijn

Een bloederige moord, de liefdesperikelen van een jonge man uit de adelstand, verdorven gebruiken van een rijke sekte, slavernij in de Zweedse overzeese kolonie Sint-Bartholomeus, een weeshuis en de eenarmige tuchtwacht uit Stockholm. Het zijn enkele van de ingrediënten uit ‘1794’ waarin Niklas Natt Och Dag opnieuw over de gruwelen van het 18de-eeuwse Stockholm verhaalt.

‘1794’ is niet echt een vervolg op ‘1793’. Het is eerder een nieuwe moordzaak voor Mickel Cardell met gedeeltelijk dezelfde hoofdpersonages als in ‘1793’ en perfect apart te lezen. Sommige critici zijn van mening dat de auteur gewoon meer van hetzelfde heeft geschreven. Voor mij voelt dit niet zo.

Ik zie de moordzaak als een verhaal waarrond Niklas Natt Och Dag een historische roman weeft. De personages zijn heel gedetailleerd uitgewerkt, in ‘1794’ verneem je nog meer over het leven van Cardell en Ana Stina Knapp dan in het eerste verhaal. Net zoals zijn voorganger is ‘1794’ een rauw verhaal vol zielenpijn. Een schets van de vuile, vaak verloederde samenleving op het einde van de 18de eeuw. Een totaal ander en waarschijnlijk realistischer plaatje dan we meestal voorgeschoteld krijgen in de geschiedenisboeken met de luisterrijke belevenissen van de edelen.

Het verhaal van Mickel en Ana Stina en andere personages is duidelijk nog niet uitverteld op de laatste pagina. Voor mij mag deel drie er gerust komen, ik wil het Stockholm uit de 18de eeuw verder verkennen.