In het hoofd van Willem

Willem is 91 en hij heeft een druk leven achter de rug. Hij weet echter dat het einde nadert. In zijn dijkhuisje laat hij de belangrijkste gebeurtenissen uit zijn leven de revue passeren.

De auteur schenkt de lezer een mooi, intiem portret van het leven van een man die na de oorlog is gaan varen, in New York in contact kwam met de grootste jazzmuzikanten die optraden in kleine clubs. Je leert zijn verloren liefdes kennen, het moeizame contact dat hij met zijn zoons heeft. Zijn mobiliteit neemt af, de kanker heeft het trompet spelen onmogelijk gemaakt en zijn vrienden zijn overleden. Hij wacht op de dood. Hij kan nauwelijks meer lopen, kauwen, heeft hulp nodig bij bijna alles. Maar hij kan nog niet sterven, want er moet nog zo veel gedaan, zo veel meer hersteld worden. Toch hetzij met wat aanpassingen kan alles zelf nog,. Op de hulp van de altruïstische Agatha zit hij dus niet te wachten maar ze dringt zich gewoon zijn leven binnen. Het ergste, vindt hij zelf, is dat hij geen muziek meer kan maken. Wat hem rest zijn herinneringen aan de jazzclubs waar bij speelde, aan de grootste jazzmuzikanten ter wereld.

Janneke Holwarda baseert zich in deze vertelling op het leven van jazztrompettist Willem Reinen (1930) die steeds meer van zijn vitaliteit moet inleveren maar die in het gevecht met de dood vooralsnog aan de winnende hand blijft.
Omdat Holwarda geen chronologisch verhaal heeft geschreven, maar in korte stukjes heen en weer springt in de tijd, heb je als lezer ook het idee dat je in het hoofd van Willem zit. De schrijfster heeft dat ontzettend mooi aan mekaar geschreven.