twee getraumatiseerde karakters

Marieke Lucas Rijneveld schreef in 2015 de dichtbundel Kalfsvlies. In 2018 debuteerde ze met de roman De avond is ongemak, waarmee ze als eerste Nederlandstalige auteur ooit in 2020 de International Booker Prize mee won. In Mijn lieve gunsteling, haar nieuwe roman, zitten veel herkenningspunten in met De avond is ongemak.

Het verhaal wordt verteld door een negenenveertigjarige veearts die verliefd is op de veertienjarige dochter van een van de boeren voor wie hij werkt. Hij vertelt zijn verhaal over hun samenzijn. Het gezin van zijn lieve gunsteling is gebroken na het verlies van de verlorene en het vertrek van de verlatene dat daarop volgde. Enkel vader, zoon en dochter zijn overgebleven, namen krijgen de hoofdpersonages niet. Het zijn twee getraumatiseerde karakters: de veearts door incest in zijn jeugd, het meisje door een gestorven broertje en een daarna verdwenen moeder. Ze vinden elkaar in hun door verlies getekende levens.

Schijnbaar zonder een enkel compromis vertelt de auteur het verhaal vanuit de pedofiele veearts, het geheel leest als een getuigenisverklaring. Haar personages zijn stuk voor stuk een dankbaar onderwerp voor psychologen. De veearts die in zijn verhaal geen enkel berouw lijkt te kennen, die amper op zijn eigen daden reflecteert en deze zelf in elk geval slechts impliciet lijkt te veroordelen. Zijn Gunsteling die gelooft dat ze kan vliegen, dat niet een gekaapt vliegtuig, maar zij in de tweede toren van de Twin Towers is gevlogen op 11 september en ze voert ook nog uitgebreide gesprekken met een denkbeeldige Hitler en Freud. Daarnaast is er een ongemakkelijke fascinatie voor het mannelijk geslacht, het gewei dat al een begin kent bij kleine cupidobeeldjes.

Vanaf het begin stopt de auteur je in het hoofd van de veearts en je voelt meteen dat het toespreken van zijn lieve gunsteling over alle grenzen gaat en dat dit verbloemd wordt door een poëtische en ook overrompelende stijl . Iets te overrompelend als je het mij vraagt. Een strakkere stijl en structuur had hier voor meer beklemming gezorgd. De taal die de auteur bezigt is me me iets te meanderend voor de pijnlijke onderwerpen die hier aan bod komen. Toch is het een boek dat waarschijnlijk heel wat lezers zal aanspreken juist door door deze taal.