Wow!

Meisje, vrouw, anders. Door Bernardine Evaristo.

Booker Prize winnaar. Bovenaan vele eindejaar lijstjes. Kortom: een must read. Dus dat deed ik, en daar ben ik blij om.

Meisje, vrouw, anders valt met geen enkel ander boek te vergelijken. Als ik toch ergens een vergelijk moet maken dan komt de serie I may destroy you het dichtst in de buurt. Ze hebben beide een sprankelende, wervelwindachtige hedendaagsheid. Boordevol boeiende, menselijke, zoekende personages.

In dit geval 12 personages van kleur, variërend qua afkomst, leeftijd, levenservaring, sociale status en zo veel meer. Enorm verschillend van elkaar én van mij. Toch voelde ik een grote verbondenheid. De taal van de personages spat van het papier, zonder hoofdletters of punten aan het einde van een zin, wat even wennen is maar waarvan je algauw denkt: ja zo hoort het, waarom doen niet meer schrijvers dit!?

Dit is geen verhalenbundel, noch een roman. Het is wel een bundeling van de levensverhalen van totaal verschillende mensen die telkens op de één of andere manier met elkaar verbonden blijken, zonder dat het ooit vergezocht lijkt. Dat is een geniaal idee van Evaristo. Het maakt wel dat ik soms iets te snel begon te lezen om toch maar het verband te zien. Wat ook weer niet erg is want dit is zo een goed boek dat een tweede lezing alleen maar meer rijkdom kan opleveren.

Evaristo schrijft met humor en een krachtige pen. Met een luide stem, een inclusief feministische stem, een stem die, ondanks de zwaarte van vele verhalen, er in slaagt om de lezer op een luchtige manier mee te nemen in een kleurrijke wereld vol mensen wiens vriend je zou willen worden. Alle lof en prijzen zijn meer dan terecht, alle fans hebben er een bondgenoot bij.