Oh!!!

Onderling. Door Miek Zwamborn.

Oh wat een prachtig boek. Of is het eigenlijk wel een boek? Het is in boekvorm, dat staat vast. Maar eigenlijk is het zo veel meer dan dat, zo veel boeken in één boek.

Ik probeer een kleine omschrijving te geven: logboek, dagboek, landkaart, zielskaart, landschapsverslag, aardbeschrijving, poëziealbum (eigen en van anderen), staalkaart, routebeschrijving, plan van aanpak tot een betere wereld, kaart om te navigeren in dit veranderende leven in een wereld die in brand staat, vriendenboek, fotoalbum, biologie cursus, ode aan een leefwereld, wildplukgids, filosofische beschouwing, verslag van een verwilderingsproject,… Een kleine opsomming, samenvatting, interpretatie. Van een boek dat geen boek is maar ook weer wel.

Bovenal is het een oproep om met meer oog voor detail om te gaan met onze eigen omgeving. We hoeven niet allemaal op een eiland zoals Mull te gaan leven. Ik zou dat, heb ik begrepen na het lezen van Onderling, totaal niet aankunnen; de hardheid, verlatenheid, eenzaamheid, zelfredzaamheid,…

Maar we kunnen wel allemaal een intieme verhouding aan gaan met de schoonheid die ons omringt. Zwamborn leert ons kijken, zien, opmerken, liefdevolle blikken werpen.

Ik las dit boek in één trip uit. Dat is niet de ideale manier besefte ik al snel. Dus ga ik het naast ons toilet leggen en er geregeld een stukje in lezen, bekijken, en dat laten nazinderen. Momenteel ligt daar het dagboek van Virginia Woolf. Maar Onderling heeft tijd; dit is een boek om levenslang te koesteren.