sporen uit een zwaar politiek verleden

Citaat: "Ik dacht dat we weken, misschien wel maanden onder de blote hemel zouden doorbrengen, wachtend op een vrachtwagen met voedsel en dekens in de verte, en ik zag zelfs voor me dat ik op televisie zou komen, waar ik alle Chilenen zou bedanken voor de hulpgoederen, zoals bij overstromingen – ik dacht aan die vreselijke overstromingen van de voorbije jaren, toen ik de straat niet op kon en het bijna verplicht was voor het televisiescherm te blijven zitten om te kijken naar de mensen die alles verloren hadden."

Winnaar Premio Altazor, nominatie Premio las Américas, nominatie Prix Médicis étranger Alejandro Zambra is een beloftevol Chileens schrijver die vanaf zijn debuut op een internationale belangstelling mocht rekenen.

In Manieren om naar huis terug te keren laat hij een generatie aan het woord die in ‘de roman van de ouders’ opgroeit. Een generatie van kinderen die lange tijd geloofden dat zij als ‘secundaire personages’ geen rol van betekenis hadden in het trieste verhaal van verdwijningen, folteringen dictators en onderdrukten. ‘Terwijl de volwassenen elkaar vermoordden of dood waren, zaten wij in een hoekje tekeningen te maken. Terwijl het land ten onder ging, leerden wij praten, lopen, servetten tot een bootje of een vliegtuigje vouwen. Terwijl de roman plaatsvond, speelden wij verstoppertje, leerden wij hoe we konden verdwijnen.’ stipt de auteur heel discreet aan.

Zambra start de roman met een jongetje dat de weg naar huis zoekt, om verder te gaan met een schrijver die zijn personage zoekt en te eindigen met een op de schrijver lijkende literator die terugblikt op zijn jeugd. Belangrijk feit in die jeugd was een aardbeving. Toen zag hij voor het eerst de twaalfjarige Claudia en zag hij hoe zijn vader voor het eerst met de vreemde nieuwe buurman Raúl praat. Claudia windt de jongen rond haar vinger en draagt hem op om Raúl –haar zogenaamde oom– te schaduwen. Elke week moet hij in een ijssalon verslag uitbrengen van zijn spionageactiviteiten. Veel heeft hij echter niet te vertellen; Raúl ontvangt vrienden, af en toe een vrouw. Tot op een dag Claudia verdwijnt, net als Raúl. Later, na een gebroken huwelijk en een onvoltooide roman, ontmoet hij Claudia weer... en begint de roman terug te borrelen.

Manieren om naar huis terug te keren (schitterend vertaald door Luc de Rooy) is een heel mooi en gevoelig boek, waarin sporen uit een zwaar politiek verleden een duidelijk rode draad vormen.